თუ მოუსმენთ გულისყურით,

ხრამის ჩუხჩუხს ფოთოლთ შრიალს,

გაიგონებთ მის ჩუხჩუჩუხში,

ხმალთა ჭახანს ნამგლის წკრიალს.

გაგვაქანებს ის წარსულში,

გადაგვიშლის ისტორიას,

ყველგან სისხლი მორწყულია,

გორაა თუ მინდორია.

ქუდზე კაცი ფეხზე იდგა,

შიშსა ჰგვრიდა მომხდურ ჯარებს.

როცა ქართლსა სჭირდებოდა,

თბილისის კარს აქ იცავდნენე.

ომახიანი ყიჟინი,

და იერიშზე გადასვლა.

ადათად მოგვდგამთ ქართველებს.

ძმობა, ერთობაგატანა.