„ნატო ან რუსეთის არჩევის ნაცვლად საქართველოს რომ ვირჩევ“ – უკვე საკითხის არასწორად დასმას ნიშნავს ჩემი აზრით. ნატოში შემავალ უძლიერეს სახელმწიფოებს სჭირდებათ ეს სამხედრო ბლოკი მათი უსაფრთხოების გარანტად და საქართველოსნაირ პატარა სახელმწიფოებს მითუმეტეს სჭირდებათ პარტნიორობა თავდაცვის და უსაფრთხოების სფეროში!

გეთანხმებით, გამოსავალი ერთად დგომაშია და არა დასავლეთის ან ჩრდილოეთის ხელის შემყურეობაში. მაგრამ, ამისთვის სიყვარულია საჭირო, ჩვენ კი სულიერად ისე დავჩაჩანაკდით, რომ მხოლოდ სიძულვილის ძალაღა შეგვწევს, თუმცა ტაძრები სავსეა მრევლით! სხვათაშორის არა ვართ მარტო, მსოფლიოს დაემართა ეს „იმპოტენცია“, სიყვარულის დეფიციტი, რომელიც სიძულვილს იწვევ, ეს უკანასკნელი კი ანადგურებს და კარგს არავის უქადის მერწმუნეთ! ერთ რამეში ვერ დაგეთანხმებით, დღეს სხვა მსოფლიოში ვცხოვრობთ, გლობალიზაციის ეპოქაში იზოლაციონიზმი არ იმუშავებს, უფრო მეტიც, ასეთი განწყობები ჩამორჩენილობაა, დაახლოებით იგივეა, რომ ინტერნეტით სარგებლობაზე უარი თქვა იმ მოტივით, რომ კარგი მართლმადიდებლის იმიჯზე ზრუნავ, მაშინ როდესაც მობილურით სარგებლობ და ჯიპით მოძრაობ და არა ჯორით! :) მართალს ბრძანებთ, მთავარია საკუთარი თავის რწმენა და ყველაფერი გამოვა, თუმცა, ეროვნული საქმის კეთება თუ გინდა, ამისთვის უნდა შეგეძლოს, რომ „მე“ გადავიდეს უკანა პლანზე და „ჩვენ“ გახდეს უპირატესი. გათითოკაცებით ფონს ვერ გავალთ. რაც შეეხება სამშობლოს დამცველებს, ისინი, ცოცხლებიც და გარდაცვლილებიც, ჩემთვის გმირები არიან და ყოველდღე ვლოცულობ მათთვის. მეეჭვება გმირები დაფასების გამო იცავდნენ სამშობლოს, თუმცა ცხადია, ერის ღირსების საკითხია მათი დაფასება ან დაუფასებლობა!

გასაგებია, გამოსავალს რაში ხედავთ?