და ყველაზე ფასეული, რაც დავკარგეთ ამ დროს, სწორედ იმ სპეცრაზმელის სიცოცხლე იყო, რომლის სახელიც კი არ ვიცით. მისთვის და მისი ოჯახისთვის ეს ყველაფერი მსხვერპლითა და ტრაგედიით დასრულდა, ჩვენი უსაფრთხოებისა და სიცოცხლის შესანარჩუნებლად.

სპეცრაზმელებისა და ზოგადად უსაფრთხოების სამსახურის თანამშრომელთათვის უდიდესი მნიშვნელობა აქვს გუნდურობისა და თანამონაწილეობის სულს, რომ მათი შესაძლო მსხვერპლი უაზრო და ფუჭი არ იქნება იმისთვის, რასაც შეეწირებიან. ამ სულის პირველი დამანგრეველი კი სწორედ ის უთანასწორობა და ნეპოტიზმია, რაც დღეს ჩვენში, სახელმწიფო ორგანოებში სუფევს. დამეთანხმებით, არა მგონია ვინმეს მოსწონდეს საზარბაზნე ხორცად ქცევა, რათა მილიონერი უფროსობა კიდევ უფრო გამდიდრდეს, უვიცი მამიკოს ბიჭები პირდაპირ მაღალ თანამდებობებზე აღმოჩნდენ და SUS- ნომრებიანი ჯიპებით ისეირნონ, მათ ოჯახები კი დაქცეულები დარჩნენ. ამ დროს ქვეყანაზე და პატრიოტიზმზე რიტორიკაც ხუნდება...

ინებონ ამ მუქთამჭამელმა ქართუბანკის დაცვის თანამშრომლებმა და შეეშვან ამ ადამიანის სახელით საკუთარი უუნარობის, სიხარბის, პრემიების გადაფარვას. მისცენ მის ოჯახს ღირსეული კომპენსაცია, აიღოს სახელმწიფომ მეურვეობა მისი შვილების ან ოჯახის წევრების მომავალზე, განთლებაზე, ღირსეულ არსებობაზე. ჩართონ ამ საქმეში დაინტერესებული, სამოქალაქო საზოგადოება! და დაე, ნუ იქცევა ეს ერთი პარტიის საარჩევნო დივიდენდებად!

ეს იქნება ყველაზე ღირსეული გამოსავალი და მომავალი, ჩემის აზრით... ნათელი მის სულს, ვინც უნდა ყოფილიყო...!