რელიგიური ფანატიზმი(ლათ.fanaticus)-ბრმა, უკიდურესად უპირობო ერთგულება რწმენისადმი, პრაქტიკულ ცხოვრებაში მისი იდეების მკაცრი განხორციელებისადმი ლტოლვა, როგორც წესი, შეუწყნარებელი სხვის მოსაზრებებისა თუ შეხედულების მიმართ.

რელიგიური ფანატიზმი განსაკუთრებით აშკარაა რელიგიური სექტანარიზმის დროს.რელიგიური ფანატიზმი ჩვეულებრივ, რელიგიური პრინციპების სახელით მსხვერპლთშეწირვას ითვალისწინებს.

რელიგიურ ფანატიზმში ორი ძირითადი ტიპი არსებობს:პასიური ჭვრეტითი და აქტიური ექსტრემისტული.

რელიგიური ფანატიზმი, როგორც წესი სხვათა რწმენის მიმართ სიძულვილის გაღვივებას უწყობს ხელს.

ექსპერტების აზრით რელიგიური ფანატიზმი თვითმკვლელი ტერორისტების ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მოტივაციაა.

რელიგიური ფანატიკოსების ფსიქოლოგია და მათი აქცენტირებული ხასიათი.

1) დემონსტრატიული-(ისტერიული)ასეთი ტიპის რელიგიური ფანატიკოსი ყოველთვის ცდილობს ყურადღების ცენტრში იყოს, ხაზს უსვამს, რომ მისი საქმიანობა ამ მიზანს ემორჩილება, ამგვარი ანომალიის საფუძველზე, ამ ტიპის ფანატიკოსი მუდამ თავის რელიგიის უპირატესობაზე საუბრობს, ყველგან ამას აცხადებს, მაგრამ თვითონაც ვერ ხვდება, რომ არ ითვალისწინებს მის ძირითად მოთხოვნებს.

2)დისტიმიური(შიზოიდური)-ამ ტიპის ადამიანები ჩაკეტილ ცხოვრებას ეწევიან, სუსტად გამოხატული ემოციებით და უჟმური განწყობით.ამ ხასითის მიხედვით ყალიბდება რელიგიური ფანატიკოსი, რომელიც მხოლოდ საკუთარ თავზე ზრუნავს ვერ ხედავს ვერაფერს გარშემო, ასეთი ქმედება მის გარშემო მყოფ ადამიანებზე მძიმედ აისახება.

3)აღზნებული(ეპილონტოიდური)-ასეთი ადამიანები გამოირჩევიან სისასტიკით, მკვეთრი აგრესიული თავდასხმებით და სწრაფი რეაქციით.

მათი საქციელი იმპულსურია. თუ არ მოსწონთ რაღაც, ისინი არ ცდილობენ შერიგების შესაძლებლობას, ტოლერანტობა მათთვის უცხოა. პირიქით, ისინი უფრი ღეზიანდებიან და ღიად აცხადებენ თავიანთ მოთხოვნებს.არაა გამორიცხული ლანძღვა-გინებაზე და ჩხუბზეც გადავიდეს.

4)ჩაჭედილები-ყველაზე საშიში კატეგორია, რომელიც გულში წყენას იდებს და ამოძრავებს "სამართლიანობის" აღდგენის სურვილი შურისძიების სახით.ასეტი ტიპის ფანატიკოსი საზოგადოებისათვის საშიშია.

მოტივები, რამაც შესაძლებელია რელიგიური ფანატიკოსი რეალობას მოწყვიტოს:

1) ფსიქოლოგიური პრობლემები, რომელთანაც ინდივიდუალური ვერ უმკლავდება საკუთარ თავს ან არ შეუძლია აზროვნების უნარი. როგორც წესი, ეს მოტივი ეფუძნება ფსიქოპათოლოგიურ სიმპტომებსა და სინდრომს, პერსონაჟის პათოლოგიას ან ინტრაპრესონალურ ნევროზულ კონფლიქტს. მისი ფანატიზმი განპირობებულია პასუხისმგებლობის მოხსნაში, მრავალი ცხოვრების პრობლემისადმი გაქცევა და არა გადაწყვეტა, სურვილი გახდეს მონა, ეჭვებისა და გაურკვევლობის აღმოსაფხვრელად.

2) სურვილი გაექცეს მონოტონურ ცხოვრებას, რომელიც არ აღძრავს მასში სიხარულს და ემოციური რეაქციას რეალობას.

კერპი, იდეა, რიტუალი! ჩართულობა ნებისმიერ საიდუმლო ან სოციალურ ჯგუფში და ახალი გამოცდილების შეძენა.