ინდოეთში მოსახლეობა თითქმის მილიარდი ადამიანს შეადგენს.ბევრი მათგანი პატარა ფერმებში ცხოვრობს, რომლებიც ზრუნავენ ფერმაზე და ცხოველებზე.ფერმაში ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოველი არის ძროხა, რომელიც ფერმერებს 2 საშუალებით ეხმარება:ის მათ აძლევს რძეს და მუშაობს ფერმაში.
ფერმერებს არ აქვთ ძალიან დიდი შემოსავალი, ამიტომაც მათ არ შეუძლიათ იყიდონ ფერმისათვის ის აუცილებელი დანადგარები და მოწყობილობები, რომელიც მათ მუშაობას შეუმსუბუქებს.ინდოეთში წვიმა სერიოზულ პრობლემას წარმოადგენს რადგან აქ 4 თვის განმავლობაში შეუჩერებლად წვიმს, რაც ნიადაგის სისველეს და შემდეგ დარბილებას იწვევს, თუმცა ძროხებს მაინც არ უჭირთ რბილ ნიადაგზე მუშაობა, თანაც ისინი არ ითხოვენ ფულს და არ ფუჭდებიან როგორც სპეციალური დანადგარები.

ფერმერები ძროხებზე ძალიან ზრუნავენ, ისინი ყველა პირობას უქმნიან იმისათვის, რომ ძროხები ბედნიერები იყვნენ.ამერიკელებს მოსწონთ საკუთარი მანქანის გარეცხვა, ხოლო ინდოელებს ძროხების ბანაობა ანიჭებთ ბედნიერებას.წელიწადში 2ჯერ აღნიშნავენ ძროხების დღესასწაულს, ეს იგივიეა რაც ამერიკაში “მადლიერების დღე"

მოხუც ძროხებს აღარ შეუძლიათ იმუშაონ ფერმაში, ამიტომაც ფერმის პატრონები მათ უშვებენ ფერმიდან და ისინი თავისუფლად გადაადგილდებიან ქუშაში, სადაც ხალხი დგას და ბალახს ყიდის ძროხებისთვის.ხალხი ყიდულობს ბალახს და აჭმევს ქუჩაში თავისუფლად მოსიარულე ძროხებს.ხალხი ძროხებს ასევე საკუთარ საჭმელსაც სთავაზობს, ხოლო მანქანით მოსიარულეები გზას უთმობენ.ინდოელები სასტიკად ეწინააღმდეგენიან ძროხის მოკვლას.აქ არის მოწყობილი ცხოველების საავადმყოფო სპციალურად მოხუცი და ავადმყოფილი ძროხებისთვის.მთავრობა და ზოგიერთი მდიდარი ადამიანი აფინანსებს ასეთ საავადმყოფოებს.

უცხოელებს არ ესმით თუ რატომ ხარჯავს ამდენ ფულს ინდოეთის მთავრობა ძროხებზე, როცა იქ არის უამრავი ღარიბი და გაჭირვებული ადამიანი, რომელსაც ფული სჭირდება.ინდოელები ამბობენ, რომ ამერიკელები ფულს ხარჯავენ კატებზე და ძაღლებზე.ხალხი, ინდოეთში ყოველწლიურად 200 მილიონ ძროხაზე ზრუნავს.ისინი ამას აკეთებდნენ წლების განმავლობაში და დღესაც განაგრძობენ, რაც უკვე მათ ტრადიციად იქცა.