ხატმებრძოლეობის დროს, IX საუკუნეში, ნიკეაში ცხოვრობდა მორწმუნე ქვრივი, რომელიც ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატს მალავდა.

ხატმებრძოლებმა მას მიაგნეს და ერთმა მეომარმა ხატს შუბი აძგერა. ხატიდან სისხლი გადმოდინდა. შეშინებული ხატმებრძოლები გაიქცნენ. ქვრივმა ილოცა და ხატი ზღვაში ჩაუშვა. ხატი ათონის მთასთან, ივერთა მონასტერთან შეჩერდა. ბერებმა ვერ შეძლეს მისი ზღვიდან ამოღება, სანამ ხატმა არ ამცნო, ქართველმა ბერმა გაბრიელმა გამომიყვანოსო. ხატი ივერთა მონასტერში, კარიბჭის თავზე დააბრძანეს.

მას შემდეგ ივერიის ღვთისმშობლის ხატი ქართველთა მფარველად ითვლება.