როგორ ვეძებდი ყოველთვის რწმენას,
ახალი დღე რომ სხვა ფრად მენახა,
როგორ მინდოდა ღმერთის წყალობა,
რომ სიხარული სადმე მენახა.
როგორ დამღალეს ცუდმა ფიქრებმა,
მარტო დარჩენა მაშინებს თვითონ,
ბავშვებზე ფიქრი ცხოვრების ფიქრებს
სულ შეუპოვრად ებრძვის და ითხოვს.
მე კი არ ვიცი ვინ ვის აჯობებს,
სიკვდილი სიცოცხლეს დაუთმობს ვითომ?
ვის შეიცოდებს მე თუ ჩემს შვილებს,
სამარადისო ტანჯვისთვის მიხმობს.