ო, როგორ მინდა რომ იყო ჩემთან, ან მე ვიყო შენთან, მაგრამ ეს ნატვრააა აუხდენელი ოდენ, ამომხდება მალე სულიც ეგების, ..... დანარჩენს აქ ჩემთან ვწერ, მხოლოდ ჩემთან, სადაც მარტო შენი სულიღა აღწევს და სხვა არავინ... ეს ხომ შენც იცი. არა არ გეგონოთ გიჟი ანდა თავხედი, სიშლეგის ჟამს ჯერაც არ ჩამოუკრავს, თუმცა კი ეს ყველაფერი ცოცხალ ადამიანს ეძღვნება მთელი არსებით და გამსჭვალული დიდი უფაქიზესი გრძნობებით. მე დაგხატე, ან იქნებ გამოგიგონე ასეთად, რომ მყვარებოდი სწორედ შენ და სხვა არავინ. მენატრები, მჭირდები, თვით საკვებზე, ჰაერზე მეტად.
გახსოვს ერთხელ ესეც მითხარი, რაში მჭირდებაო მე ბავშვი, ან გაბავშვებული ქალი, მაგრამ თურმე შენ რეალურს ესეც გხიბლავს. გადაწნულია მირაჟი რეალს. ასე ვქმნი კონას უსასრულოდ შენამდე მომავალს ბილიკს ვითარცა ცამდე.
შეგხარი ერთიანად მთელ სივრცეში სადაც კი ხარ, შენი ცხოვრება მახარებს, მატკბობს, თუმცა ჩემიც არ გეთქმის ერთავად.
ვიძირები შენზე ფიქრებში და ხმა ადის ცამდე.
ო, როგორ მინდა რომ იყო ჩემთან, ან მე ვიყო შენთან, მაგრამ ეს ნატვრააა აუხდენელი ოდენ, ამომხდება მალე სულიც ეგების, ..... დანარჩენს აქ ჩემთან ვწერ, მხოლოდ ჩემთან, სადაც მარტო შენი სულიღა აღწევს და სხვა არავინ... ეს ხომ შენც იცი. არა არ გეგონოთ გიჟჲ ანდა თავხედი, სიშლეგის ჟამს ჯერაც არ ჩამოუკრავს, თუმცა კი ეს ყველაფერი ცოცხალ ადამიანს ეძვნება მთელი არსებით და გამსჭვალული დიდი უფაქიზესი გრძნობებით. მე დაგხატე, ან იქნებ გამოგიგონე ასეთად, რომ მყვარებოდი სწორედ შენ და სხვა არავინ. მენატრები, მჭირდები, თვით საკვებზე, ჰაერზე მეტად.
გახსოვს ერთხელ ესეც მითხარი, რაში მჭირდებაო მე ბავშვი, ან გაბავშვებული ქალი, მაგრამ თურმე შენ რეალურს ესეც გხიბლავს. გადაწნულია მირაჟი რეალს. ასე ვქმნი კონას უსასრულოდ შენამდე მომავალს ბილიკს ვითარცა ცამდე.
შეგხარი ერთიანად მთელ სივრცეში სადაც კი ხარ, შენი ცხოვრება მახარებს, მატკბობს, თუმცა ჩემიც არ გეთქმის ერთავად.
ვიძირები შენზე ფიქრებში და ხმა ადის ცამდე.