ბუნების კანონიდან გამომდინარე კარგად ვიცით, რომ ადამიანი მარტო დაიბადა, მაგრამ მერე უფალმა მას მეორე მოუვლინა, რათა მარტო არ გაჭირვებოდა, მისი ფიქრები, მისი მოსაზრებები მისთვის გაეზიარებინა და რაც მთავარია შეექმნა სამყარო, ხო ეს რატომ ვახსენე... შეიძლება ეს არგუმენტი იყოს იმისა, რომ ერთი ადამიანისთვის ყოველთვის უდიდესი ბედნიერება მეორე, ეს იქნება, მეგობარი, შეყვარებული, მშობელი თუ სხვა ვინმე, ადამიანს ყოველთვის ჭირდება ადამიანი, არ არსებობს ადამიანი, რომელსაც რომელიმე ეტაპზე რამე ცუდი არ შეხვდება, მაგრამ ადამიანი, რომელიც შენთან იქნება, დაგაიმედებს და განუგეშენს გადაიქცევა ყველაზე დიდი ბედნიერებად, რომელიც მოგცემს ძალას იბრძოლო და წინ წახვიდე, სულ რომ არაფერი გითხრას, ვერ შეძლოს მისი სუნთქვა, მისი ჩახუტება, მისი თბილი გამოხედვა განუგეშებს და გაგაძლიერებს, ყველაზე ცუდიაა დაკარგო ეს საყვარელი ადამიანი, ამას ადამიანი ვერ უძლებს . ეს იგივეა გული ამოგაცალონ და ხელში დაგაჭერინონ, უყუროო როგორ იცლება სისხლისგან, როგორ სრულდება მისი სიცოცხლე, მაგრამ ვერაფერი უშველო, ასეა ადამიანიც, რომელიც საყვარელ ადამიანს კარგავს, სწორედ ამიტომ უნდა ეცადო შეებრძოლო ყველა პრობლემას, გაძლიერდე, წინ წახვიდე ამაყად, თუნდაც მხოლოდ იმიტომ, რომ შენს გვერდით არიან ისეთი ადამიანები, რომლებიც შენს გულს არასდროს მისცემენ სიკვდილის და ამოგლეჯვის უფლებას.
ამ სიტყვებს მორჩა და თავის საყვარელ დათუნიას ჩაეხუტა თვალცრემლიანი გოგონა, კარი გაიღო და ზუსტად ამ სიტყვების მთვარი არსი შეიგრძნო, მასთან მისი საყვარელი ადამიანები გაჩდნენ .