ზაფხულის მოსვლის თანავე, ყველა საცურაო კოსტუმის შეძენაზე იწყებს ზრუნვას. ჩვენს დროში, მისი შეძენა, არანაირ სირთულეს არ წარმოადგენს. მაღაზიებში, იმდენად დიდია არჩევანი, რომ ძალიან რთულია რომელიმე, ერთი მოდელის შერჩევა. სულ რაღაც 100 წლის წინ, იმ დროინდელი საზოგადოების წარმომადგენლებს, დღევანდელი საცურაო კოსტუმების ტრენდები რომ ენახათ, ნამდვილად შოკში ჩაცვივდებოდნენ.

გასული საუკუნის დასაწყისიდან დღემდე, საცურაო კოსტუმმა დიდი ევოლუცია განიცადა და დღეს, თანამედროვე და იმ დროინდელი კოსტუმების შედარებაც კი არ შეიძლება.

სქელი ქსოვილის ჟილეტი, ქვედაბოლო, წინდები და სპეციალური თავსაბურავი თმისთვის. და ეს არის საცურაო კოსტუმი, რომელშიც ქალები, ზაფხულის ცხელ დღეებში, რუჯს კი არ იღებდნენ, იწვებოდნენ, ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით.

XX საუკუნის დასაწყისში, ქალბატონები ბანაობდნენ სამოსით, რომლის კომპლექტშიც შედიოდა: პერანგის ამხანაგი, მოკლე ქვედაბოლო და მაისური. იმ დროს, ასეთი საცურაო კოსტუმი, მეტისმეტად თამამად და გამომწვევად ითვლებოდა.

ანეტ კელერმანი, პროფესიონალი მოცურავე, მსახიობი და მწერალი იყო და ის პლაჟზე მყოფ საზოგადოებას შოკში აგდებდა, როდესაც მათ წინაშე, ტანზე მეტისმეტად მოტკეცილი საცურაო კოსტუმით ჩნდებოდა. ერთხელ ის დააპატიმრეს კიდეც, უღირსი გარეგნობის გამო. მაგრამ, მოდის შეჩერება პოლიციას არ შეეძლო. მალე კელერმანის საცურაო კოსტიუმი პოპულარული გახდა და ანეტმა საცურაო კოსტუმების ხაზი გახსნა.

10 წლის შემდეგ, შიშველი ფეხების და ხელების გამოჩენა აღარ იყო აკრძალული. თუმცა, იყვნენ ადამიანები, რომლებსაც ევალებოდათ კოსტუმის სიგრძის კონტროლი. იმ პერიოდის საცურაო კოსტუმის განმასხვავებელი ნიშანი ის იყო, რომ მას სპეციალური საცურაო ქუდიც ჰქონდა.

გასული საუკუნის 30-იანი წლები, ექსპერიმენტების პერიოდი იყო, საცურაო კოსტუმებზე მომუშავე დიზაინერებისთვი: ქსოვილი, ფერი, ნახატი, შეიძლებოდა განსხვავებული ყოფილიყო, მაგრამ ერთი რამ უცვლელად მეორდებოდა – კოსტუმი ყოველთვის ხაზს უსვამდა ქალის სხეულის ფორმებს. ამავე პერიოდში გაჩნდა ორად გაყოფილი საცურაო კოსტუმებიც.

40-იან წლებში საცურაო კოსტუმი მეტისმეტად მოკრძალებული იყო, ძალიან ჰგავდა მინი-კაბას და აქცენტირებას ქალის სხეულის სილამაზეზე ახდენდა.

1946 წელს ახალი ერა დაიწყო საცურაო კოსტუმების ისტორიაში. ამ წელს, ფრანგმა დიზაინერმა ლუი რეარდმა ბიკინი გამოიგონა.

1962 წელს, ფილმში «ექიმი ნოუ», მსახიობი ურსულა ანდრესი ზღვიდან თეთრი ბიკინით ამოვიდა და დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა მაყურებელზე. სულ ცოტა ხანში, ამ სტილის საცურაო კოსტუმებმა წარმოუდგენელი პოპულარობა მოიპოვა.

თუმცა, უფრო მოკრძალებული ვარიანტებიც (მაგ., ისეთი, როგორიც ე. ტეილორს ეცვა ფილმში «უეცრად, გასულ ზაფხულს») რჩებოდა მოდაში.

ალბათ, შეიძლებოდა ბიკინზე შეჩერება, მაგრამ 70-იან წლებში, დიზაინერმა რუდი გერნრაიხმა ტანგა შექმნა და მოდაში საცურაო კოსტუმები შემოვიდა, თითქმის ღია თეძოს არეებით.

როგორც კი საცურაო კოსტუმებმა შეწყვიტა შემცირება, დიზაინერებმა ისევ ექსპერიმენტების ჩატარება დაიწყეს. ღრმა დეკოლტე – 80-იანი წლების უკანასკნელი ტრენდი იყო.

ყველას ახსოვს მსახიობი გოგონები, პოპულარული სერიალიდან «მალიბუს მაშველები». სწორედ პამელა ანდერსონის წითელი საცურაო კოსტუმით დაიწყო მოდა სპორტული სტილის საცურაო კოსტუმებზე.

ამ საუკუნის დასაწყისში, საცურაო კოსტუმების სპორტული სტილი, მიკრობიკინმა ჩაანაცვლა, რომელიც მეტისმეტად პირობითად ფარავდა შიშველი სხეულის ცალკეულ ადგილებს.

დღეს საცურაო კოსტუმების მოდა დემოკრატიული არის და არანაირი შეზღუდვები არ არსებობს. ეს შეიძლება იყოს ერთიანი ან ორ ნაწილად გაყოფილი კოსტუმი, ბიკინი ან მინი ბიკინი, ყველაფერი გემოვნებაზე და იმაზე არის დამოკიდებული, თუ როგორ «ზის» კოსტუმი სხეულზე.

შეზღუდვები არც ფერზე და ქსოვილზე არის დაწესებული და დღეს, უკვე, ჯინსის საცურაო კოსტუმის შეძენაც არის შესაძლებელი.