კვლავაც ღამემ უმასპინძლა,

განთიადის დესპანს,

კვლავაც ფოთლებს ნაზი სიო,

გადააცმევს პერანგს.

ჩიტუნები ყიჟინებენ,

შაშვი ნაზად გალობს,

აფეთქებულ ვარდის კოკრებს,

ბულბული სტვენს ღამეს აკრთობს.

განთიადის დესპანს ახლავს,

მზის სხივების დიდი ჯარი,

კვლავ გაიხდის თავის აბჯარს,

გალავანთან ღამის მცველი.

კვლავაც ღამე ცხრა მთას იქით,

გადახვეწავს თავის მერანს,

მაგრამ კვლავაც გამოგზავნის,

დღესთან, თავის უცვლელ დესპანს.

ბაკურ ბაკაშვილი.