ხანდახან გარეთ გასვლა არ მინდა,

ცხოვრების შიში მაქვს,

არ ვიცი რატომ,

დამღალა ამდენმა ცოდვების ტანგომ.

მინდა ოთახში, რომ ვიჯდე მარტო,

ფანჯრებს, ფარდები ფარავდეს ფართოდ,

ჩემო უფალო ღმერთო და ვარდო,

არ მინდა ეშმაკმა იცეკვოს ტანგო.

კვლავაც დარდების ემიგრანტი ვარ,

შიშის ურჩხულის პატიმარი ვარ,

მაგრამ ურჩხულს განვგმირავ მარტო,

არ მინდა ეშმაკმა იცეკვოს ტანგო.

ბაკურ ბაკაშვილი.