ტყემლის ხეები აყვავდნენ ქუჩად,

მას ნუ გახედავთ როგორც ქალს მრუშად,

მომხიბვლელია რაოდენ მეტად,

უფრო მიზიდავს, აღმიქვამს მხეცად.

მაგრამ ცდუნებას ვეღარ ვუძლებ და,

ისე ვუყურებ როგორც ქალს ჩუმად,

მე დროს არ ვხარჯავ არცროდის ფუჭად,

ვერც ის გაუძლებს ცდუნებას მუდამ.

პატარძლის კაბას ყვავილი აცმევს,

სურნელებასაც ისა ჰგვრის მუდამ,

მინდა ვეცეკვო ვალსი მას ქუჩად,

თავმომწონედ და ყველასგან ჩუმად.

ბაკური ბაკაშვილი.