სხვა კონფლიქტის ფსიქოლოგია 2016, 19 თებერვალი, 16:52 კონფლიქტი ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. კონფლიქტი ხდება მეგობრებს, ოჯახის წევრებს, ქვეყნებსა და ორგანიზაციებს შორის. კონფლიქტი არის წინააღმდეგობა ორ ან მეტ ადამიანს შორის, რომელიც წარმოიშობა მათი შეხედულებების, ინტერესების დაპირისპირების გამო. კონფლიქტს შეიძლება მოყვეს როგორც დადებითი, ასევე უარყოფითი შედეგები. კონფლიქტის დადებითი მხარე ისაა, რომ აიოლებს ადამიანების ინტერესების ერთმანეთთან მორგებას. კონფლიქტი შეიძლება იყოს კონსტრუქციული და დესტრუქციული. კონსტრუქციულია კონფლიქტი, როდესაც არც ერთი მხარე არ აყენებს ერთმანეთს შეურაცხყოფას, უსმენენ ერთმანეთს და აღიარებენ შეცდომებს. ასეთი კონფლიქტის დროს სწორი გადაწყვეტილების მიღება უფრო მარტივია ურთიერთობის მოსაგვარებლად, ხოლო დესტრუქციულია, როდესაც ორივე მხარე ჯიუტად იცავს საკუთარ აზრს და არ ითვალისწინებს ოპონენტის ინტერესებს. თუმცა ზოგჯერ მთავარი პრობლემა მათი „ერთ მაგიდასთან“ შეკრებაა. ამ შემთხვევაში კონფლიქტი იმდენად მწვავეა, რომ დაპირისპირებულ მხარეებს არ სურთ ერთმანეთთან შეხვედრა და ლაპარაკი. განასხვავებენ კონფლიქტის გადაჭრის ოთხ სტრატეგიას. ესენია: მეტოქეობა, დათმობა, პრობლების გადაჭრა და განრიდება. მეტოქეობის ტაქტიკა გულისხმობს ერთი მხარის მიერ მეორესთვის სასურველი სტრატეგიის თავს მოხვევას. ერთი მხარე საკუთარი მისწრაფებების ერთგულია და ცდილობს მიიღოს ის რაც სურს, მეორის ხარჯზე. დათმობის დროს ორივე მხარე იღებს იმაზე ნაკლებს ვიდრე სურდათ. აცნობიერებენ, რომ კონფლიქტის გადაჭრისთვის საჭიროა ორივე მათგანმა თქვას უარი საკუთარ მოთხოვნებზე და დასჯერდეს უფრო ნაკლებს. რაც შეეხება პრობლემის გადაჭრის სტრატეგიას, ამ შემთხვევაში ხდება ისეთი გადაწყვეტილების მიღება, რომელიც ორივე მხარეს დააკმაყოფილებს. განრიდების დროს ერთი მხარე გაეცლება სიტუაციას, რადგან მისთვის კონფლიქტის თემა აღარ არის პრიორიტეტული. კონფლიქტის მოსაგვარებლად მხარეები საკუთარ მოთხოვნებს გადახედავენ. თუკი რომელიმე ასპექტი მათთვის ნაკლებად მნიშვნელოვანია, ხოლო მეორე მხარისთვის მეტად მნიშვნელოვანი, მაშინ სასურველია წავიდეს დათმობაზე, რათა კონფლიქტი გადაიჭრას. იგივე ხდება მეორე მხარის შემთხვევაშიც. ამისათვის საჭიროა ორივე მხარეს ჰქონდეს მკაფიო წარმოდგენა ერთმანეთის მოთხოვნების შესახებ. ზოგჯერ კონფლიქტი იმდენად მწვავეა, რომ მისი მოგვარება მხოლოდ მესამე პირის, შუამავლის, იგივე მედიატორის საშუალებით ხდება. მედიატორი უნდა იყოს ობიექტური და არა მიკერძოებული რომელიმე მხარის მიმართ. მან უნდა მიიღოს საკმარისი ინფორმაცია, რათა კარგად გაერკვეს სიტუაციაში და შეძლოს მოქიშპე მხარეების შერიგება. მან უნდა მიაგნოს იმ წერტილს, რომელიც ორივე მხარეს ინტერესების მორგებაში დაეხმარება. კონფლიქტი ესკალაციას აღწევს, როდესაც ერთ-ერთი მონაწილე სულ უფრო დიდ ზეწოლას ახდენს მეორე მონაწილეზე. ეს ნიშნავს კონფლიქტის ინტენსივობის 1057 1-ს მოსწონს
|