დიდი აჟიოტაჟი და პროტესტი მოჰყვა გუშინ სოციალური ქსელით გავრცელებულ ვიდეოს, სადაც ქართული ტრადიციული ცეკვა "დაისი" როგორც სომხური საქორწინო ცეკვა, ისეა მოხსენიებული და წარმოდგენილი (Свадебный армянский танец, Академия танца Геворкяна, США). "ყვავილების ქვეყნის" შემდეგ ეს უკვე მეტისმეტია, ამიტომ ამ უსინდისო პლაგიატიზმის წინააღმდეგ ხმა აიმაღლეს საზღვარგარეთ მყოფმა ქართველებმა.

ქართველი ემიგრანტი, საფრანგეთი-საქართველოს ურთიერთანამშრომლობის გენერალური ასამბლეის აღმასრულებელი დირექტორი სულა სულაშვილი იმ წლებს იხსენებს, როცა აღნიშნულ საკითხზე განგაშის ატეხვის გამო ეროვნული შუღლის გაღვივებაში დაადანაშაულეს და საქმის გარჩევაში კრიმინალური სამყაროს წარმომადგენლები ჩართეს.

აი რას წერს სულაშვილი სოციალურ ქსელში სტატუსად:

"ჯიგრები ხართ სომხებო!!!
წაიღეთ რაც გვაბადია, ჩვენ შენახვის და მოვლის ტ....ი მაინც აღარ გვაქვს!
ანალოგიური შემთხვევა 2002 წელს ამერიკაშიც განმეორდა, როდესაც სავაჭრო ქსელში, კალიფორნიაში ჩამოსხმული მინერალური წაყალი, "ბორჯომი" სომხური ეტიკეტით და წარწერებით იყიდებოდა.
ჰოდა რა პრობლემაა? თუ ძმები ხართ ძმობაში გასაყოფი რა გვაქვს?
აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით განგაში ჯერ კიდევ 2010-11 წლებში გამოვაცხადე.
შედეგი?
ამას შედაეგად მოჰყვა ის, რომ სომხურმა დიასპორამ სასწრაფოდ გამართა პრესკონფერენცია ქ. პარიზში, სადაც მიწვეულები იყვნენ ჩვენი თანამემაულეებიც, მათ შორის გერმანიაში მოღვაწე ბიზნესმენი ვინმე კუტალაძე და თქვენი მონა მორჩილი, ეროვნული შუღლის გაღვივებში დაადანაშაულეს.
შემდეგ დაიწყო საქმეების გარჩევა კრიმინალურ სამყაროსთან და ფაქტიურად ყველასგან მიტოვებულს მომიხდა არა ერთი ომის გადატანა.
მდგომარეობა დღეს გაცილებით მძიმეა და არც ამჟამად მაქვს იმედი უნიათო მთავრობამ რაიმე ზომებს მიმართოს.
ვუყურებ დახლებზე გამოფენილ საფერავს, ხვანჭკარას, ქინძმარაულს და გულში ჩუმად ვეკითხები: საიდან მოხვედი შე დალოცვილო, ნიუჟელი არმენიიდან? აიღებ ბოთლს ხელში, დახედავ ეტიკეტს და მწარედ გეღიმება, რომ არ შეცდი.
დიახ, ის რაც ქართულია, აქ ევროპაში და ამრიკაშიც სომხურ ნაციონალურ პროდუქტს წარმოადგენს.
სასომხეთის მეღვინეობის ასოციაციამ თვალებზე ამაფრა სერთიფიკატი, სადაც მათ, საფერავის წარმოების ექსკლუზიური უფლება ჰქონდათ მინიჭებული.
მეუხერხულება დავასახელო თანხა, რომელსაც კომპანია"არარატელი" მთავაზობდა საქმის მისაჩუმათებლად.
აუუჰ! რა ამაყი ვარ, თურმე არ გავიყიდე! არდა ამას თამაედროვე გრუზინულად "სირობა" ჰქვია, რადგან ირგვლივ გამყიდველთა რიგია.
შემდეგ ასეთი გრუზინი ამაყად ავსებს ჯიხვის ყანწს ღვინით და გრძელი ლექსს, საგალობელის თანხლებით ისე გულიანად არაკრაკებს, თითქოს ცხოვრებაში მანკიერებას არც გაჰკარებია!
მე კი ყოველი ბოთლის დანახვაზე სიამოვნებით ვკითხულობ ამისთანა ქართველების კეთილებს და უბრალოდ ის მიხარია, ჩემი კეთილები ამ მარაზმისგან, რომ ძალიან შორს დგანან!
ჩვენი ცეკვა - თქვენი ცეკვა; ჩვენი ღვინო - თქვენი ღვინო; ჩვენი სიმღერა - თქვენი სიმღერა, მაგრამ ერთ რამეს მაინც გთხოვთ:
ბიჭის სოლო არ მომეწონა იმ საქორწინო ცეკვაში, ქალი თქვენი იყოს და კაცს ჩვენსას გამოგიგზავნით"!!!- წერს სულაშვილი.