ბავშვობაში ყველას გვიყვარდა საქანელა... ალბათ ეზოშიც ბევრ ჩვენგანს გვქონდა საქანელის მარტივი კონსტრუქცია, თუმცა ბედნიერების მოსანიჭებლად სავსებით საკმარისი... მოგეხსენებათ, რაც უფრო დიდია ის, უფრო მეტად გრძნობ ბუნებასთან სიახლოვეს, ჰაერის შეხებას... ადრენალინიც მეტი გამოიყოფა... დედამიწის ზურგზე არ არსებობს ადამიანი ვისაც ეს შეგრძნება არ მოსწონს.. მოზღავებული ადრენალინი ხომ თავს უშიშრად, უძლეველად და დიად ადამიანად გვაგრძნობინებს? მინდა, ჩემს პოსტში წარმოგიდგინოთ ეკვადორში, სამყაროს მიწურულში არსებული მაღალი და ძალიან საშიში, შესაძლოა ითქვას მომაკვდინებლად საშიშიც კი საქანელა... თუმცა ის მიუხედავად ყველაფრისა სტუმრების ნაკლებობას არ უჩივის...
რადგან ადამიანებს ადრენალინი წყალზე მეტად სწყურიათ...