ჩვენ ისე ვართ მოწყობილნი, რომ ჩვენი ქცევები ყოველთვის არ არის რაციონალური. ჩვენ ძალიან ხშირად, რბილად რომ ვთქვათ, ვიქცევით უცნაურად. და ამ სტატიაში იპოვით მიზეზს თუ რატომ ვიქცევით ასე. ეს, რა თქმა უნდა, იუმორით.


მე: გავიღვიძე
ტვინი: იჯექი ცოტა ხანი საწოლის კუთხეში.
მე: მაგრამ რატომ?
ტვინი: ასეა საჭირო.


მე: შევხედავ ტელეფონზე დროს და ვაბრუნებ მას თავის ადგილას.
ტვინი: აიღე ტელეფონი და ნახე, რომელი საათია.
მე: რატომ? მე ახლახანს ვნახე.
ტვინი: მართლა? და რომელი საათია ახლა?


მე: ვარჩევ საზამთროს..
ტვინი: დაარტყი მას.
მე: რატომ?
ტვინი: დაარტყი. საზამთროს.


მე: მესმის როგორ მეძახის კატა.
ტვინი: ჩაუდე პირში თითი.
მე: რატომ?
ტვინი: ჩაუდე, შენ გეუბნებიან.


მე: აღმოჩნდი უხერხულ მომენტში.
ტვინი: ათვალიერე ტელეფონის "მენიუ".
მე: კი მაგრამ რატომ?
ტვინი: ვალდებული ხარ.

მე: ვხედავ ლამაზ და სწორ ქვას.
ტვინი: აიღე!
მე: რატომ?
ტვინი: ასეა საჭირო.


მე: გავაღე მაცივარის კარები, დავათვალიერე, დავკეტე.
ტვინი: დაათვალიერე კიდევ ერთხელ, ხუთ წუთში.
მე: რატომ?
ტვინი: დაათვალიერე გეუბნები.


მე: ძილის დროა.
ტვინი: ჯერ ადრეა. იყავი "ინტერნეტში"
მე: ხვალ დილით ადრე უნდა ავდგე.
ტვინი: არა, იყავი ცოტა ხანს.

მე: ვსაუბრობ ტელეფონით.
ტვინი: დახატე რაიმე უაზრობა.
მე: რატომ?
ტვინი: დახატე რაიმე უაზრობა გეუბნები.


მე: მისმინე, მოდი კიდევ ნახევარი საათი ვიმუშავებ, კარგი?
ტვინი: "ბომბოლეიო"
მე: კი მაგრამ ჩვენ დღეს უნდა დავამთავროს ეს საქმე აუცილებლად.
ტვინი: "ბომბოლეიო", "ბომბოლეიო"..