კიბორჩხალის ჩხირებს არაფერი საერთო არა აქვთ თავად კიბორჩხალებთან.რეცეპტი 1973 წელს იაპონიაში შეიქმნა.ამ ჩხირების დამზადების აუცილებლობა კი იმიტომ გაჩნდა, რომ რაღაც მომენტში კიბორჩხალების რაოდენობა მკვეთრად შემცირდა.საზრიანმა იაპონელებმა შემცვლელზე ფიქრი დაიწყეს.მათ აიღეს კერძი "კამაბოკო" რომელიც ქათქათა თეთრი ფერისაა და ვირთევზას ფილესაგან მზადდება.ამ ფილეს აქუცმაცებენ და იღებენ ფარშს "სურიმის".მასში ამატებენ კარტოფილს, სოიოს სოუსს, სახამებელს, კვერცხის ფხვნილს და არომატიზატორებს.მიღებული მასისაგან მოგრძო ჩხირებს აკეთებენ და მათ წითელი ან სტაფილოსფერი საკვები საღებავით ფარავენ.ხოლო ჩვენს დახლებზე არსებული კიბორჩხალის ჩხირების უმრავლესობა სოიოს ცილისგანაა დამზადებული.
კიბორჩხალის ჩხირებს არაფერი საერთო არა აქვთ თავად კიბორჩხალებთან.რეცეპტი 1973 წელს იაპონიაში შეიქმნა.ამ ჩხირების დამზადების აუცილებლობა კი იმიტომ გაჩნდა, რომ რაღაც მომენტში კიბორჩხალების რაოდენობა მკვეთრად შემცირდა.საზრიანმა იაპონელებმა შემცვლელზე ფიქრი დაიწყეს.მათ აიღეს კერძი "კამაბოკო" რომელიც ქათქათა თეთრი ფერისაა და ვირთევზას ფილესაგან მზადდება.ამ ფილეს აქუცმაცებენ და იღებენ ფარშს "სურიმის".მასში ამატებენ კარტოფილს, სოიოს სოუსს, სახამებელს, კვერცხის ფხვნილს და არომატიზატორებს.მიღებული მასისაგან მოგრძო ჩხირებს აკეთებენ და მათ წითელი ან სტაფილოსფერი საკვები საღებავით ფარავენ.ხოლო ჩვენს დახლებზე არსებული კიბორჩხალის ჩხირების უმრავლესობა სოიოს ცილისგანაა დამზადებული.
