მიკროავტობუსით მგზავრობისას უკანა სავარძლებზე ერთი გოგო და ორი ბიჭი ზის.

-ახლა მასწავლებლიდან მოვდივარ. ამბობს ერთ-ერთი მათგანი.

-აუ მომბეზრდა, დავიღალე, მაგათი დედა კი ვატირე. მიუბრუნდა გოგონა, თანატოლებს.

-თუ არ გინდა მეცადინეობა, რატომ დადიხარ? შეეშვი სიარულს და გაერთე რაიმეთი. ტყუილად რატომ ხარჯავს შენი პატრონი ფულს.

-აუ მაგათ რას გააგებინებ ბიჭო, გინდა თუარა უნდა ისწავლოო. ნასწავლი უნდა გამოხვიდეო. მე ვინ შემეკითხა მინდა თუარა 4 წელი უნივერსიტეტში ბოდიალი. რად მინდა რომ ვისწავლო. სამსახურს ეგრევე გამიჩითავენ, დავიჯერო?ამიტომაც სულ არ მენაღვლება სწავლა. პროსტა დავდივარ, ფულს მართლაც ვყრით, მაგრამ ასე სურთ მშობლებს. სწაავლა და დიპლომი ჩემს მშობლებს უნდათ, მე სულ არ მაინტერესებს. მაგას გართობა, ცეკვა, ბარში წასვლა მირჩევნია. მერე სადმე კი მოინახება სამსახური. თუნდაც მაღაზიაში.

-მართალი ხარ, ჩვენს ქვეყანაში უკუღმაა ყველაფერი. მე დედაჩემთან მივდივარ გერმანიაში. აქ აბა რა უნდა აკეთო ადამიანმა.

დიალოგი კიდევ უფრო დიდხანს გაგრძელდა, კამათიც დაიწყეს სწავლა სჯობდა თუ უსწავლელობა. პესიმისტურად განწყობილი ახალგაზრდები აგრესიითაც გამოირჩეოდნენ, მძღოლს თანხაც დააკლეს და მეტი ფული არ გვაქვსო, ჩასვლის დროს უთხრეს.