ვ ი თ ო მ

შორიდან ვეყუდნით სამშობლო ქვეყანას,

ვიბრალებთ მამულის შვილობას შორიდან,

თავზედ როს გონებით საღს, ობლებს გვეყარა,

ვიღაცამ მთლად ბოლოს ამ სუსტი ჭორის სთქვა.

ვერაფრით დაიტევს ქვეყანა მონას ბევრს,

დღითიდღე სულ მეტი მომხდურის სამშობლო,

და სიოს ევროპის მხარიდან მონაბერს,

შეირგებ მხოლოდ იქ, სხვათათვის სად ობლობ.

დ ა კ ა რ გ უ ლ ი თ ა ო ბ ა

თითქოს მთლად მცოდნეთ საქმის მიმცოცხეს,

მაშინ როს შემწევს ძალა საგმირო,

შემოგწირავდი სამივ სიცოცხლეს,

გამჩენს მოეცა ჩემთვის სამი რომ.