დღეს, ჩვენ ირგვლივ ვხვდებით ძალიან ბევრ ადამიანობა დაკარგულ ადამიანს. როდის ხდება ადამიანობის დაკარგვა? მაშინ როცა ყველა ღირსებას ვივიწყებთ, ზურგს ვაქცევთ ყველაფერს. როცა დიდება უფრო მნიშვნელოვანი და ღირებულია ვიდრე ადამიანობა. როცა მე უფრო ჭარბობს და გვავიწყდება სხვები.

საინტერესოა ამდენი ხასიათი რაც ადამიანშია თავმოყრილი, მრავალი ლამაზი თუ მახინჯი გრძნობა როგორ შეუძლია ამდენი რამის ერთად გამოხატვა. სხვადასხვა გრძნობები, ფიქრები, ლამაზი და ცუდი აზრები, რომლებიც ერთმანეთს სიმფონიასავით ერწყმიან. ვიყო ადამიანი- ეს ამ ქვეყნად ყველაზე რთული დავალებაა. ეს ის მისიაა, რომელიც ყველა ჩვენგანს გვაკისრია. ეს ზოგს ძალიან კარგად გამოსდის, ზოგს საშუალოდ, ზოგს კი რამდენადაც სამწუხარო არ უნდა იყოს საერთოდ არ გამოსდის. ეს ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული თუ როგორ გაიგებ ამ სიტყვის მნიშვნელობას.

ადამიანის სრულყოფილების მაჩვენებელია ის რომ, მიუხედევად ცუდად მოქცევისა, ის მაინც პასუხს სამართლიანად მიაგებს, რაც მის სიკეთის კეთებაში ვლინდება. სწორედ, რომ ადამიანი სულგრძლად და ჰუმანურად უნდა მოექცეს იმასაც კი ვინც მას სულმოკლედ მოექცა, ვინაიდან ბოროტება არაჰუმანურია. ბოროტებაზე ბოროტად მიგება ადამიანის უდიდესი ნაკლია, ხოლო სიავის სიკეთით მიგება კი კეთილშობილურობა და დიდსულოვნებაა. ერთმანეთისათვის უსაზღვრო სიკეთის მოტანა შეგვიძლია. გულმოწყალე ადამიანი შესაძლოა იმდენად ალტრუსიტი იყოს, რომ საკუთარი თავი სხვის სამსხვერპლოზე გაიღოს. ამგვარად, დიდსულოვნება, ადამიანთა მიმართა სათნოების გამოხატვა ადამიანის გულწრფელობას, უანგარობას, წრფელ განზრახვას, რასობრივ და თემობრივ ფანატიზმისაგან შორს ყოფნას უკავშირდება.რა არის ჩვენი არსებობის მიზანი?ბევრს, სამწუხაროდ, არ ესმის, თუ რა არის ჩვენი ამქვეყნად მოვლინების უმთავრესი მიზანი.

ეს ფოტოები კი რწმენას დაგვიბრუნებენ, რომ ადამიანები კვლავ არსებობენ და ისინი ჯერ კიდევ არ გადაჯიშებულან!