პროზა ერთი , ჩავლილი წელიწადის მოგონებებიდან 2014, 15 მარტი, 14:42 მას ცოტა თუ იცნობდა .
რადგან, სკოლა ისე დაინგრა, არავის გადმოუწერია კედლიდან ის წინადადება, რაც მეოთხე კლასელმა გოგონამ საკუთარი ახირებით მიაწერა .
ეს მოხდა წლების წინ.
არც თარიღი არის შემორჩენილი .
ყველამ ნახა ვინც იმ სკოლის, იმ კლასის კედლებში აღიზარდა და შემდეგ განათლებულ ადამიანად ჩამოყალიბდა . მეგობართა დღიურშიც მართამ იგივე დამიწერა, მაგრამ ჟამთა სიავეს არც ეს მეგობრობის დღიური შემორჩენია . სკოლა დაანგრიეს . ახალმა პროექტმა მეტი ყურადღება დაიმსახურა, ვიდრე ახალგაზრდების განათლებამ . მასწავლებელიც ამაოდ ჩაუვლიდა კედელზე წარწერილს და, როცა მის ტვინში რაღაც კვანძი გაიხსნა, აღმოჩნდა წარწერის ავტორი სათანადოდ უნდა დასჯილიყო . მოიგონეს სკოლის დირექციის კანონები, რომელსაც ცხრა მთას იქითაც აღარ ეწერა არსებობა . თუმცა, არც არავინ შეეცადა მის მოძიებას . უფრო მეტიც მშობელმა დიდი სიამოვნებით გატყიპა უსინდისო შვილი, რომელმაც სკოლის ადათი არარად ჩააგდო . დიდი ბოდიშებით მოიპოვა უსინდისო შვილის სკოლაში დარჩენის უფლება, თუმცა ამით არ შემსუბუქებულა სასჯელი . გოგონა 6 დღეს იდგა ჩამონგრეულ კედელთან და იხდიდა სასჯელს . დირექტორი ამ კლასში არასოდეს შემოსულიყო და არც ამჯერად შეუწუხებია თავი საკუთარი თვალით ენახა, რის გამოც უნდა დასჯილიყო მეოთხე კლასელი მართა . გოგონა, რომელმაც ორ მერხს სკამი დაადგა და იმის გამო, რომ დამლაგებელს არ ჩამოერეცხა ძალიან მაღლა მიაწერა : არაფერი მწყურია ისე, როგორც თავისუფლება და თანაგრძნობა ... ნაწერი, რომელიც, როგორც მოგახსენეთ, არ შემორჩენია ისტორიას ... 9 2-ს მოსწონს 1-ს არა
|