თუკი ვერასდროს ვეღარ მიხილავ

გრძნობამორეულს და გადარეულს,

მაინც ვიქნები შენთან ყოველთვის,

მაინც შემიგრძნობ სხვად გადაქცეულს.

ეს მე ვიქნები ზამთრის ცივ ღამეს,

უნაზეს თოვლის თეთრი ფანტელი,

ნარნარი ფრენით შენთან რომ მოვალ,

ტკბილ ბაგეებზე ჩამოგადნები.

ეს მე ვიქნები გაზაფხულობით,

შენ რომ გაგათბობს ყვითელ მზის სხივი,

შენთან ვიქნები კვლავაც ყოველთვის,

თოვლის ფანტელებს ნუღარ მისტირი.

როცა დაგატკბობს შენ მეოცნებეს,

ლამაზ ყვავილთა ათას ფერები,

ეს მე ვიქნები მათი სურნელი,

შენთან რომ მოვალ, მოგეფერები...