40 წლის ჯულა აბდულა მალაიზიდაან, განიცდის არანორმალურ მოთხობნას ჰიგიენური პროცედურების ჩატარებისადმი. უცნაურობები მის საქციელში 20 წლის წინათ დაიწყო. რომლებიც თანდათანობით რთულდებოდნენ და ამჟამად იგი 5 საათს დღეში შხაპის მიღებისას ხარჯავს, ხელებს 300-ჯერ იბანს, თავს კი - 25-ჯერ.

ქალმა თვითონ შეამჩნია თავისი საქციელის უცნაურობა რამდენიმე წლის წინათ, როდესაც ის კლინიკაში ლაბორანტად მუშაობდა (შარდისა და სისხლის ანალიზს იღებდა). სწორედ მაშინ დაიწყო ჯულა აბდულამ თავისი დიდი დროის ხარჯვა დაბანვაზე, მაგრამ ყურადღებას არ აქცევდა და ფიქრობდა რომ ეს ჩვევა თავისით გაუვლიდა.

ბოლოსდაბოლოს ქალი სამსახურიდან დაითხოვეს, რომელზედაც ყოველთვის იგვიანებდა, აკვიატებული იდეის გამო, კიდევ ერთხელ დაებანა ხელი ან შხაპი მიეღო. რადგანაც მას ესაჭიროებოდა ფული გადასახადებისათვის, დაიწყო ნაგვის ურნებში ქექვა, რომლებსაც მეზობლები ყრიდნენ. ამის მიზეზი კი იმ ნივთების პოვნა იყო, რომელთა გაყიდვაც შესაძლებელი იქნებოდა. ჯულამ იმდენი ნაგავი დააგროვა, რომ სახლის 2 ოთახი გაავსო, სადაც ის დედამისთან ერთად ცხოვრომდა. გაუსაძლისი სუნისა და ვინტილაციის არარსებობის გამო, დედამისი იძულებული შეიქმნა გარეთ კიბეზე დაეძინა.

საბოლოოდ ნაგვის სიმრავლე იმდენად გაიზარდა, რომ ოთახის ფანჯრებიც კი დაფარა და სახლში სიბნელემ დაისადგურა. მაშინ კი, ჯულა მიხვდა თავის არაჰიგიენურობას და გაუჩერებლად დაბანვა დაიწყო, ფაქტიურად სამი თვის განმავლობაში ის აბაზანიდან არ გამოდიოდა.

2009 წელს მან გაათვითცნობიერა რომ თავის მოკვლის კიდემდე იყო მისული და დასახმარებლად სინგაპურის ფსიქიქური დაავადებების ასოციაციის ცხელ ხაზს მიმართა. ამ ასოციაციის თანამშრომლები დაეხმარენ ჯულას, დაბრუნებულიყო ცხოვრების ნორმალურ კალაპოტში. მხოლოდ რამდენიმე წლის შემდეგ მისი მდგომარეობა კვლავ გაუარესდა, რადგან ქალმა დაწესებული კურსების გაცდენა დაიწყო და დღეს ის კვლავ 2 ბოთლ შამპუნსა და 12 ცალ საპონს ხარჯავს დღის განმავლობაში.