თითქმის წელიწადზე მეტია, რაც შევამჩნიე სოციალური ქსელებიდან პატიებისა და სარწმუნოების გამოცდის სტატუსები, როგორიცაა: „თუ უფალი გიყვარს დაალაიქე“, „თუ მართმადიდებელი ხარ დაალაიქე“, „თუ სასწაულის გჯერა დაალაიქე“. აქედან გამოვიტანე დასკვნა, რომ თუ „დავალაიქებ“ სამოთხეში მოვხვდები. მონანიების სტატუსებს ალბათ კითხულობენ იქ, ზემოთ და ჩვენც შეგვიძლია მშვიდად ვიყოთ.
ლოგიკურად თუ ვიმსჯელებთ, ვინც არ "ალაიქებს" მას არ წამს, არ უყვარს და არ სჯერა.

უკვე ამაზრზენია ეს ფაქტი. მემგონი ღმერთს არ მოუგონია ეს სოციალური ქსელები და არ უთქვამს „დამიპოსტეთ“ თქვენი გასაჭირიო. ამისათვის არსებობს ეკლესია და საკუთარი გული. არ მინდა, რომ ვინმემ იფიქროს თითქოს, ვიღაცის რწმენის სიძლიერს ვაბიჯებდე ფეხს ან რაიმე მსგავსი, უბრალოდ დავფიქრდეთ და იქნებ ამ „ლაიქებზე დახამებულ“ ადამიანებს მოვაშლევინოთ ეს ჩვევა. და იქნებ იმ ადამიანებმა, რომლებიც რქმენით აღტყინებულნი კომენტარებში წერენ „ამინს“ დაგმონ ეს საქციელი. მონანიება და უფლის სიყვარული ლოცვებში გამოვამჟღავნოთ და არა „ლაიქებში“.