მოთხოვნასა და მიწოდებაზე მოქმედ არაფასისმიერ ფაქტორებს დეტერმინანტები ეწოდება.

მიწოდებაზე მოქმედი დეტერმინანტებია:

1) წარმოების ფაქტორების, ანუ საწარმოო რესურსების ფასების ცვლილება, რომელის იწვევს წარმოების ხარჯების ზრდას და საბოლოოდ საქონლის მიწოდების შემცირებას. მაგალითად თუ გაიზრდება ხორბლის ფასი, ეს გამოიწვევს პურის წარმოების შემცირებას (ან ნებისმიერი სხვა მაგალითი, რაც ეხება საწარმოო რესურსების ფასის ცვლილებას)

2) ტექნოლოგიის ცვლილება. იმ შემთხვევაში თუ მწარმოებელი ტექნოლიგიას დახვეწს, სრულყოფს ეს გამოიწვევს წარმოების ხარჯების შემცირებას და გაზრდის მის ეფექტიანობას. მაგალიტად : მას შემდეგ რაც ფარმაცეფტულ ქარხნებსი ტექნოლოგიები დაიხვეწა მათ მიერ წარმოებული მედიკამენტები გაიაფდა.

3) ფასების ცვლილების მოლოდინი: როცა მწარმოებლები ელიან ბაზარზე ფასების ზრდას ან შემცირებას ისინი შესაბამისად იქცევიან, რათა შემდეგში მეტი მოგება მიიღონ. მაგალიტად სიმინდის მოყვანისასა ფემერმა უნდა გადაწყვიტოს გაყიდოს თუ შეინახოს ის. ვისაც უზრავი ქონების გაყიდვა სურს გადაყვოტოს ახლა გაყიდის მას თუ მოამავალსი.

4) ბაზარზე მიმწოდებელთა რაოდენობის ცვლილება. რაც მეტია გამყიდველი მით მეტია მიწოდებაც. მაგალითად: ავეჯის მაღაზიები.

5) სხვა საქონლის წარმოებით მოგების მიღების შესაძლებლობა. თუ მწარმოებელლის გთვლებით მისთვის მეტად მომგებიანია იქნება. მაგალითად ფერმერი აწარმოებს ხორცს და რძის პროდუქტებს. თუ მოსალოდნელია რძის პროდუქტებზე ფასის დაეცემა, მაშინ მისთვის უჯობესია მხოლოდ ხორცი გაყიდოს. რაც გაზრდის ხორცის მიწოდებას და პირიქიტ შეამცირებს რძის პროდუქტებისას.

6) გადასახადები და დოტაციები: )გადასახადები და დოტაციები:გადასახადი ფირმისათვის ფაქტობრივად, წარმოების ხარჯია.შესაბამისად, გადასახადის გადიდება გაზრდის წარმოების ხარჯებს და შეამცირებს მიწოდებას.რაც შეეხება დოტაციას

ის ამცირებს ხარჯებს და ზრდის მიწოდებას.