მენატრება ის წუთები როცა მეოცნებე ვიყავი.
რიალობას ვერ ვხედავი, შავი ფარდის უკან
სიჩუმეში ვიდექი.
ახლა ვხედავ .ახლა გხედავთ ხმაურიან სამყაროს .
ბევრი ომობს, ბევრი კვდება, ბევრიც
თავის სიბრიყვით რომ ამაყობს.
რა ვიპოვეთ სიცოცხლეში ასე გამალებით ვიბრძვით მისთვის.
აი მისთვის რომ უყვარს და ისიც უყვართ .
მისთვის არის სამყარო მეკი გვერდძე გავდგე,
ჩემი გზაა, კუბოს ფიცრით გამიყვანონ
საფლავამდის,
და თუ ჩემზე იტყვის ვინმე რისთვცის იყო განა აქა
მაშინ ისთქვი შენ რადღადხარ ახლა მაღლა?
შენთუ იცი? შენთუ გინდა !
მაშ იცოცხლე და იყავ მანდა
მეკი მინდა ვიყო დაბლა, და ერთხელაც
თუ იტყვი ლაშას იმედია გაიხსენებ რამე კარგსაც.
