გველების ოჯახის სახეობების უმრავლესობა კვერცხს კი არ დებს, არამედ პირდაპირ ცოცხალ წიწილას აჩენს. ჩვეულებრივ ცოცხალი მშობიარობა მდედრი გველის კვერცხუჯრედში კვერცხის შეკავების შედეგია. ცოცხლადმშობი გველების კვერცხები ჩანასახის სახით არ ვითარდება არც მიწაზე, არც ხავსში, არც მშრალი ფოთლების გროვაში, როგორც გველების ზოგი სახეობების შემთხვევაში, არამედ ნაყოფი დედის სხეულში იზრდება. ამიტომ კვერცხმზიდი გველის სახეობებს უვითარდებათ სისხლძარღვების მკრივი ქსელი და ჟანგბადი დედის სისხლიდან მიეწოდება კვერცხს, ჩანასახს, რაც ნაყოფს სუნთქვის შესაძლებლობას აძლევს. ცოცხლადმშობი გველის ნაყოფი დედის სხეულში ყოფნისას იკვებება კვერცხის გულიდან. ზოოლოგები ამ მოვლენას უწოდებენ უხერხულ სიტყვას "კვერცხების ცოცხლად დაბადებას".