მიკროტალღური ღუმელის შექმნა, ფაქტობრივად, იყო სარადარო ექსპერიმენტის შედეგი. 1945 წელს ექიმმა, პერსი სპენსერმა შენიშნა, რომ შოკოლადი მის ჯიბეში დნებოდა, როცა იგი სწავლობდა აქტიურ საბრძოლო რადარს.

სპენსერმა დაასკვნა, რომ მიკროტალღური მაგნიტრონების მიერ წარმოქმნილი სითბო შეიძლება, გამოყენებულ იქნას სამზარეულოში. მან პირველი მიკროტალღური ღუმელის პატენტი წარმოადგინა.

მიკროტალღური ღუმელი პირველად კომერციულ ბაზარზე ხელმისაწვდომი გახდა 1947 წელს და ეწოდა "რადარანჯი", რამდენადაც სარადარო ექსპერიმენტის შედეგი იყო. ის დაახლოებით 1.8 მეტრი და 340 კგ. იყო.

მიკროტალღური ღუმელის ზომა თანდათან მცირდებოდა, მოწყობილობამ ნელ-ნელა მოიპოვა პოპულარობა, რადგან თავიდან ადამიანებს ეშინოდათ რადიაციის მავნე ზემოქმედების.