მსგავსი პლანეტების აღმოჩენა უკიდურესად რთულია. მათ აღმოსაჩენად მეცნიერები გრავიტაციული ლინზირების მეთოდს იყენებენ, რომელიც აინშტაინის თეორიას შეესაბამება, რომლის მიხედვით მასიური ციური სხეული მის ირგვლივ სივრცის თვალშისაცემ გამრუდებას იწვევს.

აქამდე სულ რაღაც თორმეტიოდე მოხეტიალე პლანეტა იყო აღმოჩენილი, მაგრამ დედამიწის ზომის მათ შორის ერთიც არ ყოფილა. ბოლოს აღმოჩენილის გარდა ყველა სხვა დანარჩენი მოხეტიალე ეგზოპლანეტა იუპიტერზე გაცილებით უფრო დიდია საკუთარი მასით და დიამეტრით.

შესაძლოა, მოხეტიალე პლანეტის ზედაპირზე ოდესღაც სიცოცხლეც კი ჩქეფდა, მაგრამ საკუთარი მნათობიდან დაშორების კვალდაკვალ დიდი ალბათობით მისი ზედაპირის ტემპერატურა თანდათან კელვინის აბსოლუტურ ნულთან მიახლოვდა, თუ ციურ სხეულს სათბურის ეფექტი და მისი თანმდევი ვულკანური აქტივობა არ იცავს. ფაქტი ერთია: მოხეტიალე პლანეტის ცაზე მარადიული ღამეა, რომელსაც მხოლოდ შორეული ვარსკვლავებიდან მიღწეული სუსტი სინათლე არღვევს, ეს კი ჩვენთვის ცხოვრების ძალიან უჩვეულო და ექსტრემალური პირობაა.