ღმერთმა აცხონოს,რაგდან ბრძოლაში დაიღუპა და ბრძოლაში დაღუპულნი იმსახურებენ პატივისცემას. გერმანელი დამპყრობლების წინააღმდეგ კი იბრძოდა მეორე მსოფლიო ომში,მაგრამ საინტერესოა,სად იყო დამპყრობელი საბჭოთა არმიის წინააღმდეგ ბრძოლაში.ქართველებმა ერთი საკვანძო საკითხი უნდა გავითვალისწონოთ,როცა მეორე მსოფლიო ომზე ვსაუბრობთ და ეს არ უნდა დაგვავიწყდეს. ერთ ბოროტებას მეორე ბოროტების მხრიდან ვებრძოდით. ჯერ კიდევ გასარკვევია,რომელი უფრო დიდი ბოროტება იყო სსრკ თუ ფაშისტური გერმანია,მით უფრო საქართველოსთან მიმართებაში. რამდენადაც ცნობილია,გერმანელების მხარესაც იბრძოდნენ ქართველები და ასე ცდილობდნენ საბჭოთა რუსეთისთვის აბაროტის აღებას იუნკერების და თუნდაც მარო მაყაშვილის გამო. იმ ქართველების სახელები არ გვაინტერესებს ალბათ,რადგან დამარცხებულის მხარეს ყოფნა არავის უნდა. არადა ისინი უფრო შეეწირენ საქართველოს ინტერესებს,ვიდრე ეს შალვა ლოლაძე და 300000 ქართველი.სსრკ საქართველოს მტერი იყო და გერმანია კი სსრკ მტერი ე.ი. ჩემი მტრის მტერი ჩემი მეგობარია გამოდის. ვინც ამაყობს,მეორე მსოფლიო ომში სსრკ მხარეზე ბრძოლის გამო მათ მივმართავ: არაფერი საამაყო არა მაგ ამბავში,სირცხვილია ამით სიამაყე. ჩვენს მტერს დავეხმარეთ,რომ 45 წელი კიდევ ებატონა ჩვენზე. ბაბუაჩემიც ყოფილა ომში და მისი ძმა დაკარგულად ითვლება დღესაც,მაგრამ დამიჯერეთ სიამაყეს არ ვგრძნობ. როცა ქართველი გაითავისებს ამას,მაშინ გვეშველაბა. ფაშისტები ქართველების მტრები არ იყვნენ,ყოველშემთხვევაში ამის დასტური არ არსებობს,ისე როგორც ტერორისტები არ არიან ჩვენი მტრები,მაგრამ ბიჭები იქ არიან მაინც.ნატომ კი 2008 წელს მიგვატოვა. უნდა შევიდეთ ნატოში,მაგრამ როცა ხედავ,რომ არ აინტერესებ,მაშინ საკუთარ თავს თვითონ უნდა მიხედო. იმის დრო მალე მოვა,როცა მოღალატეები გმირებად აღარ ჩაითვლებიან და საქართველოს ხანა დადგება.