ფერადკანიანთა ისტორია არის ამბავი მილიონობით აფროამერიკელის, რომლებიც საუკუნეების მანძილზე იბრძოდნენ დეკლარირებული თავისუფლებისთვის აშშ-ში.ამავე საუკუნეების მანძილზე ფერადკანიანებმა შეიტანეს უდიდესი წვლილი ამერიკული კულტურის ჩამოყალიბებაში.იქნება ეს თატრი, მუსiკა, კინემატოგრაფია, ლიტერატურა თუ ყველა სხვა შემოქმედებითი მიმდინარეობა.

Მონობა

Როდესაც ჩვენ აფრიკაზე ვფიქრობთ, გვახსენდება მსოფლიოს ღარიბი კონტინენტი, რომელიც მდიდარი დასავლური ქვეყნების ქველმოქმედებით სულდგმულობს.თუმცა, ეს მსჯელობა ყოველთვის არ ამართლებს, მე-16, მე-17 საუკუნეებში, როდესაც ევროპელებმა პირველად დაიწყეს მსოფლიოს შესწავლა, აფრიკა იყო მდიდარი კონტინენტი, რომელსაც სავაჭროდ გაჰქონდა ოქრო, სპილნეძი, ტყავი, ალკოჰოლი და იარაღი.

აფრიკული კანონის არსებობისას მონობა სერიოზულ კრიმინალად ითვლებოდა, თუმცა მონების უმეტესობა ისევ სხვა ფერადკანიანების საკუთრება იყო.ამ დროისთვის მონებით ვაჭრობა არ იყო ჩვეულებრივი მოვლენა.

1492 წელს ქრისტეფორე კოლუმბმა აღმოაჩინა ამერიკა.ევროპელებმა დაიწყეს ადგილობრივი ხალხის დამონება.მათ ასევე შეიტანეს დაავადებები, მონები იხოცებოდნენ.

ევროპელები და აფრიკელები მონებში ცვლიდნენ სხვადასხვა სამეწარმეო პროდუქტს.მონობა ახალია არ იყო აფრიკაში და კანონითაც ისჯებოდა.სამწუხაროდ, მონებით ვაჭრობა “დიდ ბიზნესად” იქცა.1510 წლიდან ევროპელები აპატიმრებდნენ მონებს და მიჰყავდათ ამერიკაში სამუშაოდ.მონებზე მოთხოვნა იზრდებოდა.ევროპელები იარაღში ცვლიდნენ მონებს.ამ დროს აფრიკელები იარაღს თავისივე სოფლებში სათარეშოდ და მონათა დასაშინებლად იყენებდნენ.ვინც არ დამორჩილდებოდა კლავდნენ.

Მონები ერთ ჯაჭვად ფეხით მიჰყავდათ სანაპიროს გასწვრივ, ზოგჯერ რამდენიმე დღე და კვირაც გრძელდებოდა ეს მსვლელობა.იმ მონებს, რომლებიც ვერ გადაადგილდებოდნენ საკმარისად სწრაფადდ ან რაიმე წინააღმდეგობას უწევდნენ ვაჭრებს, მომენტალურად კლავდნენ.სუსტები და ავადმყოფები კი თვითონვე იხოცებოდნენ.”ტრიანგალის ვაჭრობა” ვითარდებოდა.ამას უწოდენდნენ ვაჭრობას, ორგანიზებულის, ევროპელი მერკანტების მიერ, რომლებიც მონებს იარაღში ცვლიდნენ, მიჰყავდათ ამერიკაში, ყიდიდნენ, მიღებული ფულით კი ევროპაში საქონელი მოჰქონდათ.ასე ადამიანები ძალიან მარტივად მდიდრდებოდნენ.ამ მარშრუტს “ტრიანგალს” იმიტომ უწოდებდნენ, რომ სავაჭრო გემები სამ ეტაპს გადიოდნენ დანიშნულების ადგილამდე.

Პირველი ეტაპი იყო, მოგზაურობა ევროპიდან აფრიკამდე, სადაც პროდუქციას მონებზე ცვლიდნენ.მეორე ეტაპი მონების ამერიკაში ტრანსპორტირებაა.მესამე და ბოლო, ნაწილი კი ამერიკიდან საქონელის ევროპაში ჩამოტანაა.

Აფრიკელი ტყვეები, მერკანტებისთვის აღიქმებოდნენ ჩვეულებრივ გადასაზიდ ტვირთად, ამიტომ გემით ისეთივე პირობებში გადაჰყავდათ, როგორითაც ჩვეულებრივ საქონელს გადაიტანდნენ.

Ტყვეთა გემებზე იმდენად ცუდი პირობები იყო, რომ ძალიან ბევრი მათგანი სიკვდილს ამჯობინებდა, ამიტომ შიმშილობდნენ ან ბორტიდან ხტებოდნენ.ვაჭრები ამის აღსაკვეთად ტყვეებს კისრით აბამდნენ ბორტზე.

Მონები ამერიკაში აუქციონით იყიდებოდნენ.ოჯახის წევრებს ერთმანეთს აცილებდნენ, შესაძლოა შემსყიდველებს არ წაეყვანათ მთელი ოჯახი და მხოლოდ მისი ძლიერი და ჯანმრთელი წევრები შეეძინათ.

Ტყვეთა აუქციონებს აფიშებით ამცნოდნენ საზოგადოებას.პოსტერები მთელს ქალაქში იკვრებოდა.მათ ჩამოყვანის შემდეგ “რეცხავდნენ”, ღებავდნენ და ისე გაჰყავდათ აუქციონზე.

Პლატფორმაზე დააყენებდნენ ტყვეებს, მათ უწევდათ უამრავი შეურაცხყოფის ატანა, როდესაც სინჯავდნენ შემსყიდველები.ახალგზარდები მაღალ ფასად იყიდებოდნენ, მოხუცები კი შედარებით იაფად.

Საცხოვრებელი პირობები

Სამხეთ ამერკაში არსებული საცხოვრებელი გარემო ყველაზე სასტიკი ოყო მთელი ისტორიის მანძილზე.აფრიკელი ტყვეები სრულად დამოკიდებულნი იყვნენ ამერიკელ მფლობელებზე.ისინი ამარაგებდნენ საცხოვრებლით, ტანსაცმლით, საკვებით.უმეტესი მათგანი, ვერც კი ბედავდა ჩივილს თავისი პირობების გამო.

Მონათა სახლები პლანტაციებში მდებარეობდა.რა თქმა უნდა სახლშ იგულისხმება მიწური ქოხ-მახები, რომლებსაც ზოგჯერ ათი ადამიანი ინაწილებდა.მონები, რომლებიც პლანტაციებში მუშაობდნენ შედარებით უკეთეს მდგომარეობაში იყვნენ, მინდვრის მუშებთან.

Მონებს წელიწადი ერთხელ, ერთი წყვლი ფეხსაცმელი და სამი ხელი ტანსაცმელი ეძლეოდათ.უმეტესი მათგანი ზომით არ იყო შესაფერისი და მატერიაც ძალიან უხეში გახლდათ.

ტყვეთა უმეტესობა მზის ამოსვლიდან მის ჩასვლამდე მუშაობდა.ზოგიერთი კვირის მანძილზე ყოველდღე შრომობა.ზოგს კი ერთი დღე ეძლეოდა გამოსასვლელად.

თავისუფალ დროს თავიანთი სახლის კეთილმოწყობას ახმარდნენ.ამუშავებდნენ იმ მცირე ზომის მიწას, რასაც პატრონები აძლევდნენ, რომ საკუთარი მოსავალი ჰქონოდათ.

Მონებს არ ჰქონდათ უფლება წერა-კითხვის სწავლის, ტაძარში სიარულიც მხოლოდ გარკვეული ნაწილის პრივილეგია იყო.

Მონათა მიერ შესრულებული სამუშაო

Სამხრეთ ამერიკაში მონებს არ ჰქონდათ არანაირი უფლება, აერჩიათ თუ როგორ სამუშაოს შეასრულებდნენ.კანონიერად ისინი ითვლებოდნენ ჩვეულებრივ საკუთრებადდ, რომელსაც არცერთი კონსტიტუცია არ იცავს.ვერ აწესებდნენ ასევე სამუშაო საათებს და ძირითადად მზის ამოსვლიდან იწყებდნენ მუშაობას, რომელიც მის ჩასვლამდე გრძელდებოდა.ძირითადად, აგროკულტურის სფეროში მუშაობდნენ, თუმცა ყველანაირი საქმე უნდა შეეთავსებინათ, რასაც პატრონი მოითხოვდა.სამხრეთ ამერიკის ინდისტრიალიზაციის ხარისხის გათვალისწინებით, მანუფაქტურაში ისინი იშვიათად იყვნენ ჩართულნი.თუმცა ჩრდილოეთის შტატებში აქტიურად ხდებოდა მათი ფაბრიკა-ქარხნებში დაკავება.

ოლაიდა ექუიანო

ოლაიდას ავტობიოგრაფია გვამარაგებს დეტალური ინფორმაცით მონათა დატყვევების შესახებ.

Ოლაიდა დაიბადა 1745 წელს აფრიკულ ქვეყანაში, რომელსაც დღეს ნიგერია ეწოდება.როდესაც უფროსები მუშაობდნენ, ბავშვებს მეთვალყურის მოვალეობა ჰქონდათ, როგორც კი ვაჭარი გამოჩნდებოდა მაშინვე უნდა ეცნობებინა მათთვის კივილით “აიაააა”.

ოლაიდა და თავისი და ქოხში იყვნენ, როდესაც ყვირილის ხმა მოესმათ.გაიხედეს კარიდან და შეამჩნიეს ვაჭრები იმდენად ახლოს იყვნენ რომ აღარ იყო დრო უსაფრთხო ადგილის ძებნისთვის.თავის დასთან ერთად დადგა ქოხის კუთხეში და ღრმად ჩაისუნთქა.მათი გულები გამალებით ცემდა, ტურები კი ფეხის ხმის გასაგებად დაეცქვიტათ.ორივე მათგანი შეიპყრეს, პირი აუკრეს და სოფლიდან წაიყვანეს.დიდი ხანი ეყარნენ მიწაზე, ხელ-ფეხ შეკრულნი.დაღამებისას დაიწყეს მონატა გაყვანა.

Მიუხედავად იმისა, რომ საკვები შესთავაზეს პირველ ღამეს ბავშვებს არ შეეძლოთ ჭამა.შიშისგან საშინლად გრძნოდნენ თავს.

Რამდენიმე დღეში მათ მიაღწიეს მოზრდილ აფრიკულ დასახლებას, სა-ძმა ერთმანეთს დააცილეს, სხვადასხვა ოჯახში გაყიდეს.შვიდი თვის მანძილზე, ოლაიდას კეთილად ექცეოდნენ, რიგ შემთხვევაში ოჯახის წევრადაც კი თვლიდნენ და მარტივ საქმეებს აძლევდნენ შესასრულებლად.აფრიკაში მონებს პატივისცემით ეპყრობოდნენ და მათი სტატუსი ოჯახისთვის ღირებული იყო.ოლაიდამ მალევე აღმოაჩინა, რომ მონობა ამერიკაში ძალიან განსხვავდებოდა აფრიკულისგან.

Საბოლოოდ ის სხვა ვაჭარმა გაყიდა.უამრავი მილი ფეხით ატარეს.ხედავდა როგორ იცვლებოდა ბუნების ლანდშაპტები.ოლაიდა ძალიან შეშინებული იყო, ფიქრობდა რომ თეთრენი ცოცხლად მოხარშავდნენ და ასევე მიირთმევდნენ.გემზე სხვა ტყვე უყვებოდა ამბებს, თუ როგორ ჭამენ თეთრები შავებს ცოცხლად.გემიდან უკან რომ გამოიხედა შეამცნია, როგორ შორდებოდა მშობლიურ მიწას, რომელსაც არასდროს დაუბრუნდებოდა.

Მდგომარეობა გემზე, რა თქმა უნდა, გაუსაძლისი იიყო.თითო ტყვეს მხოლოდ 18 ინჩი ადგილი ჰქონდა დასადომად.გემზე დიდი ყუთები იდგა, რომელსაც ტუალეტებად იყენებდნენ და იქ ხშირად ბავშვები ვარდებოდნენ.ყველაფერი რაც ოლაიდას სურდა იყო სიკვდილი.ბორტიდან ბერ გადახტებოდა რადგან კისრით იყო მიბმული კიჩოზე.შიმშილით სიკვდილი უნდოდა და ამიტომ არ იღებდა არაფერს, თუმცა ბოლოს მაინც აჭამეს.

Საბოლოოდ, გემმა მიაღწია დანიშნულების ადგილს, ბევრი ტყვე მოკვდა, ბევრიც გადარჩა.ყველაზე ბოლოს ოლაიდა გაიყიდა დიდ სახლში, სადაც სამზარეულოში სამუშაოდ გაამწესეს.

ოლაიდა არ იყო საკმარისად ძლიერი მინდორში სამუშაოდ, ამიტომ პატრონის მომაკვდავი პაპის მოვლა დაევალა.ეს დრეებიბ ძალიან მოსაწყენი იყო, ოთახში სიჩუმეს მხოლოდ ავადმყოფის კვნესა და საათის წიკწიკი არღვევდა.

Მერკანტი და მშვიდობა

Როდესაც მოხუცი გარდაიცვალა ოლაიდა გემის კაპიტანმა იყიდა, რომელმაც მეზღვაურებს უფლება მისცა მისთვის წერა-კითხვა ესწავლებინა.მერკანტი ძალიან ძალიან კარგად ეპყრობოდა იმდენად რომ ოლაიდამ ფულის შეგროვება დაიწყო, რათა თავისუფლება ეყიდა.

Როგორც თავვისუფალი ადამიანი, ის ინგლისში დასახლდა.შეხვდა გრენვილ შრაპსა და საზოგადოების სხვა წევრებს, რომლებიც მონობის გაუქმებას მოითხოვდნენ.საჯაროდ გამოდიოდა სიტყვით.მონობა ბრიტანეთში 1807 წელს გაუქმდა, 1833 წელს კი სრულიად იმპერიაში.ოლაიდა საბოლოოდ დაბრუნდა ნიგერიაში, რომ საკუთარი მშობლიური ადგილები ენახა.სამწუხაროდ, არ ჩანდა არც მისი სოფლის და არც ოჯახის კვალი.

Სამოქალაქო ომი:რობერტ გოლდ შოუ

Რობერტ შოუ მასაჩუსეტში კაპიტნას მსახურობდა.მას დაევალა ფერადკანიანებით შევსებული პოლკის შექმნა.ეს არ იყო პირველი “შავი რაზმი”, თუმცა პირველი იყო ჩრდილოეთის შტატებში.პოლკი ა863 წლის 13 მაისს შეიქმნა.მასაჩუსეტსის 54-ე პოლკი მცირე საქმეებს აკეთებდა, სანამ გადავიდნენ მორისის კუნძულზე.

Ამერიკული სამოქალაქო ომის დასრულების შემდეგ მონობა გაუქმდა.ფორმალურად ყოფილი მონები გათავისუფლდნენ და გაუტოლდნენ თეთრებს, რალობა კი ძლიერ განსხვავებული იყო.”კუკლუქსის კლანი” იყო თეთრებისგან შემდგარი ტერორისტული ჯგუფი.ისინი არ ეთანხმეოდნენ შავთა თანაბარუფლებიანობას.მათი წევრები თეთრ სამოსში იყვნენ გამოწყობილნი, რწმენით რომ თეთრები აღმატებულნი იყვნენ.შედეგადდ ბევრი ფერადკანიანი ადმაინი არ დარეგისტრირდა ამომრჩევლად და თეთრებისგან შორს ყოფნა ამჯობინა.

Მათ შექმნეს ტერორის ტალღა, ძალადობის, ბულინგის, ხანძრების გაჩენს, მკვლელობების სახით.ერჩოდნენ მათაც ვინც ეხმარებოდა ფერადკანიანებს.

ფერადკანიან ამერიკელებს მოუწიათ სიმართლისთვის თვალის გასწორება.ომი მოიგეს, თუმცა ბრძოლა კვლაბ გრძელდებოდა.მათ უნდა ებრძოლათ რასობრივი დისკრიმინაციის წინააღმდეგ, რომ მოეპოვებინათ თანაბარუფლებიანობა.

The NAACP

“ეროვნული კავშირი ფერადკანიანთა წინსვლისთვის” არის უდიდესი, უძველესი და ყველაზე ცნობადი სამოქალაქო უფლებების ჯგუფი.იგი 1909 წელს დაარსდა და დღეს მახევარი მილიონი წევრი ჰყავს.NAACP-ის მთავარი მიზანი არის სოციალური, ეკონომიკური და პოლიტიკური თანასწორობის მოპოვება უმცირესობათათვის, რასიზმის აღმოფხვრა აშშ-ში.

The NAACP დაარსდა 1909 წლეს.1908 წლის რასობრივი არეულობის შემდეგ, რომელიც 1908 წელს საფრანგეთში მოხდა.დამფუძნებლები გახლდნენ საშინელი გამოცდილების მქონე ადამიანები, რომლებმაც საკუთარ თავზე გამოცადეს თეთრების სისასტიკე.ბევრი მათგანი იყო ლიბერალი თეთრი, 60 ხელისმომწერიდან მხოლოდ 7 გახლდათ აფროამერიკელი.The NAACP დღემდე არსებობს და იბრძვის რასობრივი დისკრიმინაციის ყველანაირი გამოვლინების აღმოფხვრისთვის.

ჯიმ როუს ერა

Ჯიმ როუ არის ძველი სიმღერის შავკანიანი გმირი, რომელსაც თეთრი კომიკოსი დედი რაისი განასახიერებდა.რაისი ამ როლს ხალხის გასართობად იყენებდა.ჯიმ როუს ფენომენი ფერადკანიანთა შეურაცხყოფად იქნა აღქმული.

ფერადკანიანთა თანაბარუფლებიანობის აღსაკვეთდ სამხრეთის შტატებში იღებდნენ კანონთა სერიებს, სახელწოდებით “ჯიმ როუს კანონი”, რომელიც ახდენდა შავების დისკრიმინაციას და განაპირობებდა მათ სეგრეგაციის თეთრებისგან.

ჯიმ როუს კანონით ფერადკანიანები გაზეთებიდან და ვაჭრობიდან იზოლირებულნი აღმოჩნდნენ.ისინი თანდათან კარგავდნენ სამსახურს მთავრობაში, სასამართლო სექტორში, შეიარაღებულ ძალებსა და პრესაში.პოლიტიკურმა სისტემამ შავებს ხ, ის მიცემის უფლება წაართვა.

Მკვლელობები ხდებოდა, როგორც საიდუმლოდ, ისე საჯაროდ.შავები განიცდიდნენ ფიზიკურ, ვერბალურ შევიწროებას.ეს ძალადობრივი აქტი გახდა მათი ცხოვრების ნაწილი.შემოიღეს არნიშვნები, ”მხოლოდ თეთრებისთვის”, რომელიც შნდებოდა პარკებში, ტუალეტებში, მოსაცდელ ოთახებში თეატრებსა თუ შადრევნებთან.

Სამოქალაქო ომი დასრულდა 1865 წლის დეკემბერში და მონები გათავისუფლდნენ.ისინი იმედოვნებდნენ რომ იცხოვრებდნენ სხვა მოქალაქეების მსგავსად, ექნებოდათ ხმის მიცემის, განათლების მიღებისა და თეთრებთან გათანაბრების საშუალება.

ყოფილი მონები იმმედოვნებდნენ, რომ პლანტაციები მათ საკუთრებაში გადავიდოდა, თუმცა ისინი ძველი მფლობელებს დაუბრუნდათ., ათ არ სურდათ კვლავ ხელფასის სანაცვლოდ მსახურება, რადგან ისევ იმავეს გაკეთება მოუწევდათ, რასაც თეთრები უბრძანებდნენ.

Გადაწყდა, რომ თეთრები მოახდენდნენ მიწების დაყოფას პატარა ნაკვეთებად და ასე მისცემდნენ ფერადკანიანებს დასამუშავებლად.იმ პირობით რომ მოსავლის ნაწილს მათ გადასცემდნენ.

Სამოქალაქო ომამდე მონები პატარა ქოხებში ცხოვრობდნენ პლანტაციის უკან.ახლა მათი საცხოვრისი შედარებით გაფართოვდა.

Სამოქალაქო უფლებების ერა

Შავკანიან ამერიკელებს მოუწიათ ბრძოლა საკუთარი უფლებებისთვის 1950-იან წლებში.მარტინ ლუთერ კინგი, გახდა სამოქალაქო უფლებებისათვის, მოძრაობის ლიდერი.მას სწამდა რომ მშვიდობიანი პროტესტი იყო გზა მათი ჩანაფიქრისკენ.

1954

1950-იან წლებში სკოლებში სკოლებშ სეგრეგაცია ფართოდ იყო დანერგილი, აშშ-ში და სამხრეთ ამერიკის უმეტეს ნაწილში.

1952 წელს უზენაეს სასამართლოს ეცნობა სეგრეგაციის უამრავი გამოვლინების შესახებ.1954 წელს სასამართლომ გამოაცახადა, რომ სეგრეგაცია არაკონსტიტუციურია.

1955

43 წლის მკერავი, ოზა პარკი დააპატიმრეს მონტგომერიში, ალაბამა, 5 დეკემბერს 1966 წელს, რადგან მან უარი განაცხადა ამდგარიყო ავტობუსის სავარძლიდან, სადაც ის თეთთრის გვერდით იჯდა.მონტგომერის ავტობუსის კანონის თანახმად, შავკანიანები უნდა მჯდარიყვნენ სპეციალურად მათთვის განკუთვნილ აგდილად, ტრანსპორტის უკანა ნაწილში, თუ ავტობუსი სრულად შეივსებოდა მაშინ შავებს ადგილი უნდა დაეთმოთ თეთრებისთვის.სამოქალაქო უფლებებისათვის მებრძოლმა, მარტინ ლუთერ კინგმა, ორგანიზება გაუწია მონტგომერიში ავტობუსთა ბოიკოტს, პარკის დაპატიმრების საწინააღმდეგოდ, თუმცა ეს იყო პროტესტი სრულიდან სეგრეგაციის წინააღმდეგ, რომელიც ავტობუსებში მიმდინარეობდა.

Პარკს ბრალი 5 დეკემბერს წარუდგინეს, თუმცა მან სასამართლოს გადაწყვეტილება გაასაჩივრა.ამ დროს მიდიოდა “ავტობუსების ბოიკოტი”, რომლის დროსაც ფერადკანიანები უარს აცხადებდნენ ავტობუსით, გზავრობაზე.შედეგად კომპანიამ შემოსავლის 65% დაკარგა.

Მიუხედავად იმისა, რომ მარტინ ლუთერ კინგი 500$-ით დააჯარიმეს, კომპანიებისთვის ბიზნესის შეჩერების ბრალდებით.უზენაესმა სასამთლომ 1956 წლის 4 ივლისს გადაწყვიტა, რომ ტრანსპორტში არსებული სეგრეგაცია “ვნებს აშშ-ს კონსტიტუციას”.

1957-დესეგრეგაცია არკანზასში

Არკანზასში, კერძოდ როკის სკოლამ სცნო დესეგრეგაციიის პროგრამა და 9 ფერადკანიანი მოსწავლე მიიღეს სკოლაში.მათ სწავლა 1957 წლის სექტემბერში უნდა დაეწყოთ.

4 სექტემბერს ცხრა მოსწავლე ჩავიდა არკანზასშში, თუმცა მათ გზა სეგრეგაციის მომხრე პროტესტანებმა ჩაუკეტეს.მთავრობამ მიმართა ძალისმიერ მეთოდებს, რომ გაერღვია მომიტინგეთა ხაზი.

23 სექტემბერს, მიუხედავად იმისა, რომ თეთრი პროტესტანტები დამამცირებელი შეძახილებით შეხვდნენ, მოსწავლეებმა მაინც შეძლეს სკოლის ტერიტორიაზე შესვლა.

Პრეზიდენტმა ეიზენჰაუერმა გაგზავნა 101-ე დივიზია არკანზასში, რომ უზრუნველეყო მოსწავლეთა უსაფრთხოდ გადაადგილება.დივიზია სკოლის ტერიტორიაზე ნოემბრამდე დარჩა.

1960

Მას შემდეგ რაც გრინსბოროში შავკანიან სტუდენტებს რესტორანში მომსახურებაზე უარი უთხრეს.მათ პროტესტის ნიშნად დაიკავეს რესტორანი იქამდე, სანამ არ მოემსახურებოდნენ.სამწუხაროდ, მაინც არ მოხდა მოთხოვნის დაკმაყოფილება, ამიტომ დააწესე მორიგეობა და ყოველდღე ოთხი სტუდენტი აკეთებდა ერთსა და იმავეს.

Როდესაც სტატია “New York Times”-ში გამოქვეყნდა პროტესტანტებს სხვებიც შეუერთდნენ, როგორც ფერად ასევე თეთრკანიანები.

1962-მისისიპის უნივერსიტეტი

პრეზიდენტმა კენედიმ ფედერალურ მარშლებს მიმართა, რომ ჯეიმს მერედიტისთვის ესკორტი გამოეყოთ და პირველი ფერადკანიანი სტუდენტი მიეღი მისისიპის უნივერსიტეტის კამპუსს.სამწუხაროდ, სანამ ეროვნული დაცვა ჩავიდოდა მისისიპიში, მანამდე ორი სტუდენტი მოკლეს.