ბიოგრაფია დოსტოევსკი 2020, 30 აპრილი, 20:10  ფიოდორ დოვსტოევსკი იყო ძალიან რთული პიროვნება.ბევრი ადამიანი ფირქობს, რომ რთულმა ცხოვრებამ განაპირობა მისი ლეტარატურულად გენიოს ადამიანად ჩამოყალიბება. დოსტოევსკი დაიბადა 1821 წელს მოსკოვში.მას ძალიან უბედური ბავშვობა ჰქონდა.მამამისი, ექიმი, ძალიან ცუდი ჩვევებისა და მოძალადე კაცი იყო.იგი ძალიან მკაცრი დიციპლინის ქვეშ ზრდიდა თავის შვილებს.ფიოდორის დედა იყო ნაზი და ტკბილი ქალი.იგი ერთადერთი ადამიანი იყო, ვისაც მამამისის კონტროლი შეეძლო.როდეესაც იგი გარდაიცვალა 1937 წელს ფიოფორის მამა, კიდევ უფრო ცუდისკენ შეიცვალა.სრულიად დაკარგა საკუთარ თავზე კონტროლი და მუდამ გაბრაზებული იყო.მიატოვა სამსახური ჰოსპიტალში და საცხოვრებლად სოფელში გადავიდა, თავისი ოჯახის მამულში.მაგრამ იგი იმდენამ სასტიკად ეპყრობოდა მუშებს, რომ საბოლოოდ მოკლეს. ფიოდორის მამას სურდა, რომ მის ვაჟს მედიცინის სფეროში ემუშავა, ასე რომ ფიოდორი კოლეჯში გაემგზავრა, სანქტ-პეტერბურგში.21 წლის ასაკში შეუერთდა არმიას.იგი თავდაუზოგავად მუშაობდა და თავისუფალ დროს მეგობრებთან ერთად ატარებდა.სამწუხაოდ, ფიოფორმა ქონება სულელურად გაფლანგა, მთელი ფული გებლინგს შესწირა.მიუხედავად იმისა, რომ კარგი ანაზღაურება ჰქონდა, მაინც მუდამ ვალებში იყო. დოსტოევსკის სძულდა არმია და ორი წლის შემდეგ დატოვა კიდეც.მას სურდა, რომ მწერალი გამხდარიყო.დაწერა ნოველა და გაგუგზავნა რედაქციებს.მაგრამ რედაქტორებს სურდათ, რომ დიდი ცვლილება განეცადა მის შემოქმედებას.ფიოდორი ამას არ დათანხმდა.ისესხა ფული და თავისივე ხარჯებით გამოაქვეყნა ნოველა 1846 წელს.მან დიდი წარმატება მოუტანა და მალე დოსტოევსკი ცნობილი გახდა.ყველა სურდა ნიჭიერ მწერალთან შეხვედრა.მასაც უყვარდა ყურადღება, მაგრამ როგორც ჩანს ზედმეტადაც.იგი ძალიან ამპარტავანი გახდა და დაკარგა ყველა მეგობარი.  დსტოევსკის სურდა ახალი მეგობრების შეძენა, ამიტომ გაწევრიანდა გასაიდუმლოებულ პოლიტიკურ ჯგუფში.ამ დაჯგუფების წევრები ეწინააღმდეგებოდნენ მთავრობის დადგენილ კანონებს.მათ სწამდათ სიტყვის თავისუფლების.მათ ასევე უნდოდათ ფერმერთა(სერფი) გათავისუფლება.ამ დროისათვის, რუსი დიდებულები ფლობდნენ სერფებს, რომლებიც მათ მიწაზე მუშაობდნენ.დოსტოევსკიმ ერთი ზაფხული გაატარა თავისი ოჯახის აგარაკზე, სოფელში, სადაც დაუმეგობრდა სერფებს.მას ძლიერ სწამდა, რომ ფერმერებსაც ჰქონდათ უფლებები.შეიძლება ითქვას, რომ მწერალი ამ რწმენით დაიღუპა. 1849 წლის 23 აპრილს პოლიციამ დოსტოევსკი და ჯგუფის სხვა წევრები დააპატიმრეს.ყველა მათგანს სიკვდილი მიესაჯათ.ტყვეობაში რვა თვე გაატარეს და 22 დეკემბერს სანქტ-პეტერბრუგში საჯაროდ განაჩენის აღსასრულებლად ჩაიყავნეს.საშინლად ციოდა, თუმცა მიუხედავად ამისა პატიმრები მხოლოდ მაისურის ამარა იყვნენ.ოფიცერი კითხულობდა მათ სახელებსა და გვარებს და ყოველი გვარის შემდეგ იძახდა- “მიესაჯა დახვრეტა”.მათ სიახლოვეს ზოლად იყო ჩამწკრივებული კუბოები.პირველი სამი მსჯავრდებული დააყენეს და ჯარისკაცებმა მოიმარჯვეს იარაღი.დოვსტოევსკი შეცბუნებული უყურებდა ამ ყველაფერს.უკვე აღარ არსებობდა იმედი.უცბად მოედანზე ცხენით შემოვარდა შიკრიკი და თეთრი დროშა ააფრიალა.მან თქვა რომ ნიკოლოზ პირველმა აზრი შეიცვალა.პატიმრებს ოთხწლიანი მძიმე შრომა მიესჯათ ციმბირში.დოსტოევსკი ახლიდან დაიბადა, თუმცა ამ გამოცდილებამ წარუშლელი კვალი დატოვა მის ცნობიერებაში.მოგვიანებით მწერალმა თავის ნაწარმოებებში დაწერა ამ განცდების შესახებ. Მომდევნო ოთხი წელი დოსტოევსკი, როგორც ტყვე, მუშაობდა ციმბირში.იქ არსებული მდგომარეობა საშინელი იყო.ციმბირი ერთ-ერთი ყველაზე ცივი ადგილია მსოფლიოში.ბევრი იტანჯებოდა და ბევრი გარდაიცვალა.მას შემდეგ, რაც დოსტოევსკიმ ტყვეთა ბანაკი დატოვა, კიდევ რამდენიმე წელი მოუწია ციმბირსი ყოფნა.1857 წელს იგი დაქორწინდა ქვრივზე, რომელსაც ცხრა წლის ვაჟი ჰყავდა.იგი ასევე შეუერთდა არამიას და დაიწყო “დაღუპულთა სახლის” წერა, ნოველა საშინელი გამოცდილებების შესახებ ტყვეთა ბანაკში. ორი წლის შემდეგ დოდტოევსკის მიეცა სანქტ-პეტერბურგში დაბრუნების უფლება.მან დაამტავრა წიგნის წერა და საბოლოოდ გამოაქვეყნეს. Რამდენიმე წელში, მისი მეუღლება ცუდად გახდა და ციმბირში დაბრუნება მოუწია.დოსტოევსკის სჭირდებოდა ფული ოჯახისთვის და კიდევ მიჰყო ხელი გემბლინგს.სამწუხაროდ, იგი კვლავ ვალებში ჩაფლული აღმოჩნდა.1864 წელს დოსტოევსკის მეუღლე, ძმა და უახლოესი მეგობარს ერთდროულად დაეღუპნენ.ჩავარდა საშინელ დეპრესიაში და კიდევ უფრო გაუჭირდა ფინანსურად.მან აიღო ძმის ოჯახზეზრუნვის პასუხისმგებლობა და ახლა მათ უზარმაზარ ვალებსაც იხდიდა.  Დოსტოევსკი გადავიდა დასაცლეთ ევროპაში 1860-იან წლებში.რედაქტორმა დიდძალი თანხა შესთავაზა, რომ კიდევ ერთი ნაწარმოები დაეწერა, თუმცა ძალიან მოკლე დროში.ამიტომ ფიოდორმა დაიქირავა ასისტენტი, ანა სნიტკინა, რომ დახმარებდა.ექვსი თვის შემდეგ მათ იქორწინეს.ანა 25 წლით უმცროსი იყო ფიოდორზე.წლების მანძილზე მათ კარგი ცხოვრება ჰქონდათ, ყავდათ ოთხი შვილი.ანა დოსტოევკის ყველა საქმე აწესრიგებდა.იგი მუშაობდა რედაქტორებთამ და მწერლის მევალეებთანაც.იგი დაეხმარა მას, რომ შედარებით ბედნიერი და მარტივი ცხოვრება ჰქონოდა. Ბოლო ოცი წლის განმავლობაში დოსტოევკიმ დაწერა თავისი ოთხ ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწარმოებები იდიოტი, დანაშაული და სასჯელი და ძმები კარამაზოვები.ყველა მათგანი დიდებული შედევრია.იგი ძირითადად გვიან ღამით მუშაობდა და გამთენიისას იძინებდა.ზოგჯერ ორ წიგნზე ერთდროულად მუშაობდა, დილით ერთზე და შუადღისით მეორეზე. Დოსტოევსკი არასდროს იყო ჯანმრთელი კაცი.მას ძალიან ცუდი მხედველობა ჰქონდა, რომელიც ართულებდა მუშაობის პროცესს.ასევე ჰქონდა ტვინის სერიოზული დაავადება, ეპილეფსია.ეპოლეფსიანი ადამიანები ხსირად კარგავენ გონებას.სხვა დაავადებამ იწვევდა ფიოდორის გოენბის დაკარგვას იმდენ ხანს, რომ ზოგჯერ იგი მკვდარი ეგონათ.სწორედ დოსტოევკის ჰქონდა შიში იმისა, რომ ცოცხლად დამარხავდნენ. დოსტოევსკი 59 წლის ასაკში, ავადმყოფობის შემდეგ გარდაიცვალა.ოცდაათი ათასო ადამიანი მიაცილებდა მის კუბოს პეტერბურგის ქუჩებში, ეს იყო ყველაზე დიდი დაკრძალვის პროცესია რუსეთის ისტორიაში.როდესაც იგი გარდაიცვალა.გარდაიცვალა როგორც რუსების დიდი მწერალი და ახლა იგი არის მსოფლიოს ბრწყინვალე ავტორი. თარგმნა:თემურ თუთარაშვილმა 165 2-ს მოსწონს
|
  |
Intermedia.ge © 2011-2024 წელი
საავტორო უფლებები დაცულია
 |
