x
მეტი
  • 28.03.2024
  • სტატია:134040
  • ვიდეო:353919
  • სურათი:508247
ადამიანი ოდესღაც ჭეშმარიტად ბედნიერი იყო

image

"ყველა ადამიანი მიელტვის ბედნიერებას. უკლებლივ ყველა. მათი საშუალებები სხვადასხვაა, მიზანი - ერთი. ყველა თავისებურად მიელტვის მას. ბედნიერების საძებნად ერთი თუ ომში მიდის, მეორე შინ ჯდომას არჩევს: ერთი და იგივე სურვილი, ორი სხვადასხვა თვალსაზრისი. ადამიანის ნება მხოლოდ ამ მიზნისკენ სწრაფვითაა განსაზღვრული. ესაა ნებისმიერი ადამიანის ნებისმიერი ქცევის მოტივი, იმისიც კი ვინც თავის ჩამოხრჩობას აპირებს. მაგრამ ბედნიერებისაკენ ამ მარადიული ლტოლვის მიუხედავად, რწმენის გარეშე ვერავინ მიაღწია მიზანს. ყველა თავის ხვედრს უჩივის - ბატონი თუ ყმა, დიდებული თუ მდაბიო, მოხუცი თუ ახალგაზრდა, ძლიერი თუ უძლური, მეცნიერი თუ უმეცარი, ჯანმრთელი თუ სნეული, - ყველა უკლებლივ, მიუხედავად იმისა, თუ სად, როდის, როგორ ან რამდენ ხანს ცხოვრობს ამ ქვეყნად. ესოდენ ერთფეროვან, ხანგრძლივსა და უწყვეტ მცდელობას, ბოლოს და ბოლოს, უნდა დავერწმუნებინეთ იმაში, რომ ჩვენდა თავად ვერასოდეს მოვიპოვებთ ბედნიერებას, მაგრამ ვაი რომ მაგალითი არას გვარგია: მომდევნო არასოდეს ისე ზედმიწევნით არა ჰგავს თავის წინამორბედს, რომ ოდნავ მაინც არ განსხვავდებოდეს მისგან, რაც რწმენას გვმატებს და გვაიმედებს, რომ ჩვენი მცდელობა ამჯერად მაინც არ ჩაივლის ფუჭად. და აი, აწმყოზე ხელჩაქნეულნი, იმედგაცრუებულნი და გულგატეხილნი მივლასლასებთ უბედურებიდან უბედურებამდე, სანამ არ მივეახლებით სიკვდილს, სამუდამო დასასრულს ყოველგვარი უბედობისა. მაგრამ რას მოწმობს ბედნიერების ეს შმაგი წყურვილი და მისი დაცხრომის შეუძლებლობა, თუ არა იმას, რომ ადამიანი ოდესღაც ჭეშმარიტად ბედნიერი იყო, და რომ ამ ბედნიერების სახსოვრად მას დარჩა მხოლოდ ლიტონი სურვილი, აღუვსებელი საწყაული, რომლის ავსებასაც ამაოდ ცდილობს ყოველივე იმით, რაზედაც ხელი მიუწვდება, რაც გარს არტყია, მაგრამ რაკი ხელმისაწვდომი არ აკმაყოფილებს, რაკი მიღწეულით ვერ იკლავს წყურვილს, ხარბად მიელტვის მიუღწეველს და მიუწვდომელს, და კვლავ უშედეგოდ, და კვლავ ამაოდ, ვინაიდან უსასრულო სიცარიელის ავსება შეიძლება მხოლოდ რაღაც უსასრულოთი და უცვლელით, ესე იგი ღმერთით.

მხოლოდ მასშია ჩვენი ჭეშმარიტი სიკეთე, მაგრამ ვაი რომ დავკარგეთ ის და მას მერე ამაოდ ვეძებთ მის მაგიერს, ამაოდ ვცდილობთ რაიმეთი შევცვალოთ იგი: ვარსკვლავებით, ცით, დედამიწით, სტრიქონებით, მცენარეებით, გველებით, ციებ-ცხელებებით, ჭირით, ომით, შიმშილობით, ბიწიერებით, გარყვნილებით, სისხლის აღრევით. ჭეშმარიტი სიკეთის დაკარგვის შემდეგ ადამიანს შეიძლება ყველაფერი სიკეთედ მოეჩვენოს, ასე განსაჯეთ, საკუთარი თვითმოსპობაც და თვითგანადგურებაც, თუმცა არაფერი ასერიგად არ ეწინააღმდეგება ღმერთს, გონებას, სამყაროს, ბუნებას. ზოგი სიკეთეს და ბედნიერებას ძალაუფლებაში ეძებს, ზოგი ოკულტურასა და საბუნებისმეტყველო მეცნიერებაში, ზოგიც განცხრომასა და დროსტარებაში. მხოლოდ ზოგიერთმა შეიცნო ყველაზე უკეთ სიკეთის ნამდვილი არსი, მხოლოდ ზოგიერთი მიხვდა, რომ ყველასათვის სასურველი საყოველთაო სიკეთე არ შეიძლება ამოიწურებოდეს იმ ფასეულობით, რომელიც ან განუყოფლად ეკუთვნის ერთ რომელიმე კერძო პირს, ან, სხვადასხვა პირს შორის გაყოფილი და განაწილებული, იმდენად მისი კუთვნილი ნაწილით არ ახარებს მფლობელს, რამდენადაც აწუხებს მისი ურგები წილით. დიახ, ისინი მიხვდნენ, რომ ჭეშმარიტი შეიძლება იყოს მხოლოდ ის სიკეთე, რომელსაც ყველა თანაბრად და ერთდროულად ფლობს, უკლებლად და უშურველად, და რომელსაც არავინ დაკარგავს, თუკი მისი დაკარგვა არ სურს..."

0
49
შეფასება არ არის
ავტორი:ლურჯი თოლია
ლურჯი თოლია
49
  
კომენტარები არ არის, დაწერეთ პირველი კომენტარი
0 1 0