თავისუფლება ვგონებ - ღმერთია,
რადგან მას ძალუძს ერთადერთს მხოლოდ -
იყოს ასეთი..
ქნას ისე, როგორც უნდა, სწადია როგორც...
და აღარ მოკვდეს, არ უნდა რადგან,
და როს ინდომა სიკვდილი ესე, ანუ
ცოდვათა ჩვენთა სიმძიმის მოსხმა,
მოკვდა და აღსგა ისევ უკვდავად,
სურდა და მიტომც...
ჩვენ ეს არ ძალგვიძს, არ შეგვიძლია,
არა ვართ რადგან თავისუფალნი, ანუ
უფალნი თავის,
ვემორჩილებით არსთა გამრიგეს,
მის ნება- სურვილს, მის აზრთა ნათელს.
აბსოლუტური დამორჩილებით!
თავისუფლებავ, ღმერთის გულით მფეთქავო ძალავ,
ნეტა იცოდე, როგორ მინდა შენს არსში ყოფნა,
რომ შენი ძგერის გადმომედოს არითმიები-
ზეით- ქვეითად სიკვდილის და სიცოცხლის კრთომა.
შენს წრფელ ძგერაში მინდა ჩემი ჩავრგო ნათელი...
თავისუფლებავ, თავისუფლებავ, თავისუფლებავ - სულო ღმერთების!

––––––––––––––

ეს სიყვარული
ნუღარ დალევო, მერე ფრენას
იწყებო ცაში,
ღიმილი შენი- მზერით შენით
მემახსოვრება,
სანამდე პირში სული მიდგას,
მტრედების ტაშით
ეს გზა იმზევებს, და მე კიდევ
მთელი ცხოვრება
ვიდარდებ იმას, ვერ მოგწყვიტე
ცა- მზის ტოტიდან,
ვერ მოვიქარე შენი სუნთქვა
სიზმარ- სხეულით,
სურვილი რავქნა, მონატრების
კვლავაც მოდიდდა,
და დავალ ასე ოცნების ცა
ჩამომსხვრეული...
შენ ლამაზი ხარ, წლები რაღას
უზამენ მთვარეს,
შელურჯებია ცას ელვარე
მნათი ფარული,
ვდგავარ და ვარსკვლავთ შევღიღინებ
ასე ცისმარე,
რომ გაზაფხულად ამიყვავდეს
ეს სიყვარული!..

–––––––––––

მე ყველაფერი შენს გამო მიყვარს...
ჩამოდნა ზეცა ღურღულა სიცხით,
ტრიალებს ბუღი, ვით დიდი ცოდვა,
ფიქრებს მზე-ქარი მიქროლავს, ვიცი,
ღამე სიგრილეს მოიტანს ოდნავ...