"მაია ჟორჟოლიანის სიკვდილს არ ვაღიარებ. არ არის ძალა, რომელიც დამარწმუნებს, რომ ის დასრულდა...თუ ვინმეს ჩემი იუმორი მოგწონდათ, ან მერე ფრაზებად დადიოდა თბილისსა და ქუთაისში ეს მაიკოს ტერმინები იყო. ურცხვად ვიპარავდი მისგან ამ ფრაზებს და ვაცოცხლებდი სხვადასხვა შოუებში. მაიკოს ეს არ სწყინდა, პირიქით უხაროდა როცა მისი ტერმინებით ვსაუბრობდით მთელი ქალაქი. ის სულ იცინოდა და გვაცინებდა...
იცინოდა და გვაცინებდა...
მერე ახალგაზრდა ძმები მოუკვდა, მერე ქმარი მოუკვდა, მერე მშობლები, მაგრამ მაინც არ წაიქცა, ის მაინც იცინოდა და გვაცინებდა...
ამით ერთგავრად სიკვდილს დასცინოდა, ახლაც ალბათ სიკვდილს დასცინის... ღმერთო როგორ დამაკლდები მაიკო... წარმოდგენა არ მაქვს როგორ შეგეძლო შენ ჩვენი დატოვება?"
