”სამასი ადამიანი, აქედან ყველა ცნობს ერთმანეთს, მართავს ევროპის ეკონომიკურ ბედს და ისინი ირჩევენ თავიანთ მემკვიდრეებს”- ვალტერ რატენოუ, General Electric- ის დამფუძნებელი, 1909 წელი.

ეს არის ასეთი მეცნიერების ერთ-ერთი მთავარი განმარტება, რომელსაც ქვია კონსპიროლოგია. ბევრი იცინის ამაზე და არ სჯერა.. მიუხედავად ამისა, განმარტება, რომლითაც სტატია იწყება, ჩამოყალიბდა აბსოლუტურად სწორად და ამ დროისთვის ამის მტკიცებულება საკმაოდ ბევრია.

ადამიანები, რომლებიც პოლიტიკის, გეოპოლიტიკისა და ეკონომიკის საერთაშორისო ასპარეზზე თამაშობენ, რეალურად ნაკლებად ცნობილი ხალხია. მათ ნაცვლად, სატელევიზიო ეკრანებზე, ყველა სახის კონფერენციაზე და თუნდაც დახურული კლუბების შეხვედრებზე, ისეთი ადამიანები გამოდიან, რომელთა მოვალეობებსაც მოიცავს ეს სამუშაო. ყველა ფიქრობს, რომ ეს უკანასკნელნი არიან მსოფლიოს ბატონები, მაგრამ ისინი მხოლოდ ნამდვილი მმართველების ნების აღმსრულებლები არიან, რომელთაც მრავალი საუკუნის განმავლობაში ხელში უჭირავთ ძალაუფლება.

ფლორენციაში, ეკონომისტთა ჯგუფმა აღმოაჩინა საოცარი ფაქტი. 1427 და 2011 წლების გადასახადის გადამხდელის მონაცემების შედარებისას, ყველაზე მდიდრების 900 გვარი დაემთხვა. გამოდის, რომ დიდი კაპიტალი საუკუნეების განმავლობაში ყოველთვის ერთი და იგივეს ხელშია.

თუ დააკვირდებით მრავალი წლის განმავლობაში ლიტერატურასა და კინოში, არისტოკრატის გამოსახულების აღწერის ტენდენციას, ეს არის მარტოხელა მოხუცის გამოსახულება სავარძელში, რომელსაც ძველი წიგნი აქვს კალთაში. სინამდვილეში არისტოკრატული სამყარო დღეს ისეთივე ფუფუნებით ცხოვრობს, როგორც ეს სამეფო სასახლეში იყო.

მთელს მსოფლიოში, უამრავი ოჯახური გვარის ციხე და სასახლეა. რიგითი ადამიანების გონებაში, ეს ყველაფერი არის მარტივი არქიტექტურული ძეგლი, სადაც ამ გვარის ხალხს ფეხი არ დაუდგავს. სინამდვილეში ეს ასე არ არის. ეს სახლები დღესაც იმ ოჯახების წევრებით არის დასახლებული და ისინი დღემდე ყველა ამ არქიტექტურულ შედევრებს ფლობენ.

მაგალითად, პიესა „მაკბეტში“ შექსპირი ახსენებს სახელს კავდორს, დღესაც ისინი მშვენივრად ცხოვრობენ თავიანთ საოჯახო ციხესიმაგრეში.

თუ დღევანდელ ინგლისს გადახედავთ, ქვეყნის დიდი ნაწილი ლონდონში კერძო პირებს ეკუთვნის, რომელთა სახელები არსად არის რეკლამირებული, მაგრამ ისინიც შავი არისტოკრატიის წარმომადგენლები არიან.

მთელმა მსოფლიომ იცის Forbes- ის რეიტინგის შესახებ. ბევრი ოცნებობს ამ სიაში მოხვედრაზე. სინამდვილეში, ამ ჩამონათვალში ასახულია იმ ადამიანების სახელები, რომლებიც არ არიან უმდიდრესი და გავლენიანი ადამიანები. ნამდვილი სიმდიდრე იმალება ამ სამყაროსგან, რადგან მათ უყვართ სიმშვიდე. სიმდიდრის შეფასება, რომელიც ეკუთვნის არისტოკრატიულ ოჯახებს, შეუძლებელია.

ადამიანებს, რომლებიც Forbes- ის სიებში რეიტინგებისთვის იბრძვიან, მხოლოდ ფული აქვთ. არისტოკრატულ სამყაროში, ფულის გარდა, სრულიად ფასდაუდებელი ისტორიული და კულტურული სიმდიდრეა. მაგალითად, კლასიკური ლიტერატურული ნაწარმოებების ორიგინალები, უძველესი ციხე-სიმაგრეები, ცნობილი მხატვრების ნახატები და მრავალი სხვა.

ეს ხალხი არ იხდის გადასახადებს მთელი მათი ფასდაუდებელი ქონებისთვის. ყველა საგადასახადო ორგანოს კონტროლს უწევენ, რათა გააკონტროლონ ჩვეულებრივი ადამიანის გადასახადები.

რატომ არ მოსწონს ძველ არისტოკრატიას პრესისა და ტელევიზიის ყურადღება? პირველ რიგში, მათ ეს საერთოდ არ სჭირდებათ. მათი გაგებით, ხალხმა მიიღოს თავისი პური და სანახაობა და არ უნდა ჩაყოს ცხვირი სამყაროს ნამდვილ პროცესებში. მეორეც, მისი არსებობის მთელი საუკუნეების განმავლობაში, შავი არისტოკრატია მომგებიანი იყო კრიმინალური მეთოდებით და მათ არ მოსწონთ, რომ ვინმემ მათი ბიოგრაფია და ამის შესახებ გაიგოს.

არცერთი ომი არ მომხდარა ამ ხალხის მონაწილეობის გარეშე. მრავალი მათგანი მონაწილეობდა არაადამიანური მესამე რაიხის შექმნის საქმეში. მთელი მსოფლიო ნარკობიზნესი ყოველთვის ეკუთვნოდა და ეკუთვნის ამ ოჯახებს. როდესაც არავინ იცის ამის შესახებ, მათ მშვიდად ძინავთ.