1812 წლის 2 სექტემბერს მოსკოვის გენერალ-გუბერნატორმა როსტოპჩინმა კუტუზოვის ბრძანებით განკარგულება გასცა გადაეწვათ მოსკოვი. იმდროინდელ მოსკოვში 6 დან 5 სახლი ნაგები იყო ხისაგან და ცეცხლი უდიდესი სისწრაფით გავრცელდა. ქალაქის მცხოვრებლებმა სცადეს ცეცხლის ჩაქრობა, მაგრამ უშედეგოდ, გენერალ-გუბერნატორმა წინდაწინ მიიღო ზომები და ცეცხლის ჩაქრობისათვის საჭირო ყველანაირი ინვენტარი გაანადგურეს.

3 სექტემბრისათვის, როდესაც ნაპოლეონი კრემლში შევიდა, ცეცხლი მთელ ქალაქზე იყო მოდებული, იგი მინელდა მხოლოდ 6 სექტემბრისათვის, ამ პერიოდში მან გაანადგურა 9100 საცხოვრებელი სახლიდან 6500, 329 ეკლესიიდან 122, ასევე ცოცხლად დაიწვა 30000 მძიმედ ავადმყოფი და დაჭრილი, რომლებიც რუსებს "არ მიუტოვებიათ" (რუსები ხომ "თავისებს არ ტოვებენ"). რუსებმა ქალაქის გადაწვა ფრანგებს დააბრალეს.