x
image
ნიკოლოზ ხუციშვილი
საბჭოთა არმიის ლეიტენანტის, ლეონიდ რაბიჩევის აღიარება საბჭოთა არმიის მიერ გერმანელი ქალების, მათ შორის ბავშვების, მასობრივი გაუპატიურებების შესახებ
imageსაბჭოთა არმიის ლეიტენანტის, ლეონიდ რაბიჩევის აღიარება საბჭოთა არმიის მიერ გერმანელი ქალების, მათ შორის ბავშვების, მასობრივი გაუპატიურებების შესახებ.



ამ საკითხს, ცნობილმა რევიზიონისტმა, ენტონი ბივორმა წიგნი მიუძღვნა - "ბერლინის დაცემა".



ისტორიკოსი და მწერალი ენტონი ბივორი ფართო საზოგადოებისთვის ცნობილი გახდა წიგნებით "სტალინგრადი" და "ბერლინის დაცემა. 1945". მეორე წიგნში ის შეეხო იმ თემას, რომელიც ბევრისთვის იყო ცნობილი, თუმცა ბივერის მიერ მოვლენების დეტალურმა აღწერამ საზოგადოება კიდევ ერთხელ ჩააგდო შოკში. საკითხი ეხებოდა წითელი არმიის მხეცობებს გერმანიის სამოქალაქო მოსახლეობის წინააღმდეგ. კერძოდ კი აღწერილია გერმანელი ქალებისა და გოგონების მასობრივი გაუპატიურებების ფაქტები წითელი არმიის ჯარისკაცების მიერ.



წიგნი შედგენილია დასავლეთ ევროპის ქვეყნებისა და პოსტსაბჭოთა ქვეყნების, მათ შორის დიდწილად რუსეთის არქივების გამოყენებით, ასევე მოვლენების მონაწილეების და მოწმეების ჩვენებების მიხედვით. წიგნში დეტალურად არის აღწერილი გერმანელი ლტოლვილების ტრაგედია და წითელი არმიის დანაშაულებრივი მოქმედბები.




წიგნის გამოშვებამდე გაზეთმა The Guardian მოათავსა ბივორის ტექსტი "ისინი აუპატიურებდნენ ყველა გერმანელ ქალს 8-დან 80 წლამდე". წიგნი იქცა ნომერ პირველ ბესტსელერად შვიდ ქვეყანაში, ხოლო 9 ქვეყანაში შევიდა საუკეთესო სამეულში.



ბივორის მონაცემებით საბჭოთა ჯარისკაცებმა გააუპატიურეს 3-4 მილიონი გერმანელი ქალი. ამ ინფორმაციას მოჰყვა დიდ ბრიტანეთში რუსეთის საელჩოს მყისიერი რეაქცია. ბივორს მაშინდელი რუსეთის ელჩის, გრიგორი კარასინის და სხვა რუსი მაღალჩინოსნების კრიტიკის ქარცეცხლი დაატყდა თავს.



ენტონი ბივორი ასევე აღნიშნავს წითელი არმიის მხრიდან ძალადობის შემთხვევებს სსრკ-ს მოქალაქეების მიმართაც, რომლებიც დატყვევებულები იყვნენ გერმანიაში: "ყველაზე შოკისმომგვრელი, რუსული თვალთახედვიდან, ჩანს საბჭოთა ჯარისკაცების და ოფიცრების მიერ ჩადენილი ძალადობის ფაქტები უკრაინელი, ბელორუსი, ლიტველი, ლატვიელი და ესტონელი ქალებისა და გოგოების წინააღმდეგ, რომლებიც გერმანელების მუშათა ბანაკებიდან გაათავისუფლეს."



გერმანელმა ქალებმა სწრაფადვე გააანალიზეს, რომ საღამოობით, ე.წ. "ღამის ნადირობის" დროს, არ ღირდა ბერლინის ქუჩებში გამოჩენა. დედები მონდომებით მალავდნენ თავის მცირეწლოვან ქალიშვილებს ყველგან, სადაც ეს შესაძლებელი იყო, თუმცა ხშირად მათ ეს არ გამოსდიოდათ. თვითონ წყალზე გასვლას მხოლოდ დილის საათებში ბედავდნენ, როდესაც საბჭოთა ჯარისკაცებს ჯერ კიდევ ეძინათ ბახუსის შემდეგ.



"წითელი არმიის ნაწილები 3 თებერვალს შევიდნენ ქალაქში. როდესაც საბჭოთა ჯარისკაცებმა შემოაღწიეს ჩვენს სარდაფში, სადაც იმალებოდნენ ადგილობრივი ქალები, მათ მომართეს თავისი ავტომატები ჩემსკენ და კიდევ ორი ქალისკენ და გვიბრძანეს ზემოთ ასვლა. აქ თორმეტი ჯარისკაცი რიგ-რიგობით მაუპატიურებდა. დანარჩენი ჯარისკაცები ორ ქალს აუპატიურებდნენ. ღამით სარდაფში კიდევ 6 მთვრალი ჯარისკაცი ჩამოვიდა და ისინი სხვა ქალების თვალწინ გვაუპატიურებდნენ. 5 თებერვალს 3 ჯარისკაცი მოვიდა, ხოლო 6 თებერვალს 8 მთვრალი ჯარისკაცი, რომლებიც ასევე გვაუპატიურებდნენ და გვირტყამდნენ". (ენტონი ბივორი, "ბერლინის დაცემა.1945", გვერდი 42)


წიგნის მიერ გამოწვეული რეზონანსის გამო, 2015 წლის ზაფხულში რუსეთში წიგნის მთლიანად ამოღება და აკრძალვა სცადეს.
ამ ამბავის შემდეგ, ჟურნალისტმა ალექსანდრე კანმა ენტონი ბივორთან ინტერვიუ ჩაწერა:



"მე ეს ამბავი არ გამკვირვებია. საერთოდ, ეს ძალიან სასაცილოა, ვინაიდან, მიუხედავად იმისა, რომ ისინი ცდილობენ წარმოსახონ ჩემი წიგნი, როგორც სტერეოტიპების კრებული, ჩემი წიგნი დაფუძვნებულია ძირითადად სწორედ რუსულ არქივებზე - ინფორმაცია აღებულია რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო არქივიდან, რუსეთის სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიის სახელმწიფო არქივიდან, რუსეთის სახელმწიფო სამხედრო არქივიდან. არქივებში საუბარია იმ მოხსენებებზე, რომლებიც მიჰქონდათ ბერიამდე და სტალინამდე, სადაც საუბარია გერმანელი ქალების არნახული მასშტაბის თვითმკვლელობებზე აღმოსავლეთ პრუსიაში განხორციელებული მასობრივი გაუპატიურებების შემდეგ, ასევე ნახსენებია საბჭოთა სამხედრო ჟურნალისტების მოგონებები, რომლებიც აღწერენ ზუსტად იდენტურ ფაქტებს.
რუსეთის სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიის სახელმწიფო არქივში ნახსენებია გენერალ ციგანკოვის პატაკი კომკავშირის ცენტრალურ კომიტეტზე, სადაც საუბარია გერმანელი ქალების, მათ შორის არასრულწლოვნების მასობრივ გაუპატიურებებზე."



ალბათ, გამოფიტული "პატრიოტების" თავებში არაფერია შთაბეჭდილების ამაზე უფრო დიდი დამანგრეველი ე.წ. "დიდ სამამულო ომზე", ვიდრე დოკუმენტური ცნობებით დამტკიცებული რეალური ისტორიები იმის შესახებ, თუ როგორ უსწორდებოდნენ გერმანელ მოსახლეობას წითელარმიელები. გერმანელებს მსგავსი არაფერი უქნიათ სსრკ-ს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე, ვინაიდან მესამე რაიხის დისციპლინა და სპეცსამსახურები მკაცრად აკონტროლებდნენ მსგავს საკითხებს გერმანელი ჯარისკაცების მორალური გახრწნისგან თავის ასარიდებლად და ამაზე მეტყველებს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე სპეციალური ბორდელების არსებობა, რომლებიტაც სარგებლობდნენ კიდეც გერმანელი ჯარისკაცები და მსგავსმა ცივილურმა მიდგომამ გამოიწვია ის, რომ რუსი ისტორიკოსებიც კი არ საუბრობენ გერმანელების მიერ რუსი ქალების მასობრივი გაუპატიურებების შესახებ. მსგავს მოვლენას ადგილი რომ ჰქონოდა ებრაული პროპაგანდისტული მედია საშუალებები 60 წლის განმავლობაში პირს არ გააჩუმებდნენ. მაგრამ ის, რასაც კადრულობდნენ საბჭოთა ჯარისკაცები არცერთ მორალურ ჩარჩოში არ ექცევა. ეს იყო ისტორიაში არნახული მასშტაბის მასობრივი გაუპატიურებების სერია, არნახული მასშტაბის ტერორი, რომელის მსხვერპლიც აღმოჩნდა მინიმუმ 2 მილიონი გერმანელი ქალი, რომელთა ნაწილმა ვერ გაუძლო ფსიქოლოგიურ წნეხს და ცხოვრება თვითმკვლელობით დაასრულა.
მსგავსი სურათი უბრალოდ შეუძლებელია ჩაიბეჭდოს მათ თავში, ვისაც მთელი ცხოვრება უტენიდნენ ტვინში აზრს "დიად გამარჯვებაზე და მსოფლიოს ფაშიზმისგან ხსნაზე"

image

0
1111
2-ს მოსწონს
ავტორი:ნიკოლოზ ხუციშვილი
ნიკოლოზ ხუციშვილი
1111
  
კომენტარები არ არის, დაწერეთ პირველი კომენტარი
0 1 0