"ჩვენ შემდეგნაირად ვიმოქმედებთ, ჩვენი პასუხი სარკისებრი იქნება. ამერიკელმა პარტნიორებმა განაცხადეს, რომ წყვეტენ მონაწილეობას ამ შეთანხმებაში და ჩვენც ასე მოვიქცევით. რუსეთი არ განათავსებს ამგვარ შეიარაღებას არც ევროპაში და არც მსოფლიოს სხვა წერტილში, ვიდრე ამ რეგიონებში მსგავსი ამერიკული შეიარაღება არ განთავსდება".

რაც ყველაზე ცხადია, ისაა, რომ მსოფლიო გარდამავალ პოლიტიკურ პროცესში იმყოფება და ძველი, ათწლეულების წინ დადებული ხელშეკრულებები უკვე ვეღარ პასუხობს თანამედროვე მოთხოვნებს, შესაბამისად, საჭიროა მათი განახლება. INF Treaty დაიდო მაშინ, როდესაც მსოფლიოში, უხეშად რომ ვთქვათ, მხოლოდ ორი დაპირისპირებული ბანაკი იყო - აშშ და დასავლეთის დემოკრატიული ქვეყნები და საბჭოთა კავშირი. მაშინ ისეთი ქვეყნები, როგორიც არის ჩინეთი ან თუნდაც ირანი არ წარმოადგენდნენ ისეთ საფრთხეს, როგორც დღეს. ვინაიდან ეს ქვეყნები შეთანხმებაში არ მონაწილეობენ და არ არიან ვალდებულები შეზღუდონ საკუთარი სამხედრო ტექნიკის წარმოება წამგებიან მდგომარეობაში რჩება როგორ შეერთებული შტატები, ისე რუსეთი.

INF Treaty-ის გაფორმების შემდეგ მართალია ორივე მხარემ გაანადგურა შეთანხმებით გათვალისწინებული რაკეტები, თუმცა შემდეგ რუსეთმა კვლავ დაიწყო მათი წარმოება (მათი თქმით, 9M729 ტიპის რაკეტები შეთანხმებას არ არღვევს, ვინაიდან მათი მოქმედების რადიუსი 480 კილომეტრია, ამერიკული მხარე კი აცხადებს, რომ მცირე მოდიფიცირების შემთხვევაში მოქმედების რადიუსი 500 კილომეტრს გადააჭარბებს, შესაბამისად ირღვევა შეთანხმება). საეჭვოა ამერიკის მხარესაც, რომ არ დაეწყო ხელშეკრულების მალულად დარღვევა და აკრძალული რაკეტების გაკეთება. ამის ფონზე INF Treaty-ს შენარჩუნება კი თავის მოტყუებას დაემსგავსებოდა ორივე მხარის მიერ.