2003 წლის“ ვარდების რევოლუციის" შემდეგ საქართველომ კიდევ უფრო გამოკვეთა დასავლეთისაკენ აღებული კურსი . ქვეყანა დაუახლოვდა ნატოსა და ევროკავშირს. ეს კი რუსეთის განსაკუთრებულ გაღიზიანებას იწვევდა. მოსკოვი კვლავ მხარს უჭერდა სეპარატისტებს, მასობრივად ურიგებდა მათ რუსეთის პასპორტებს. 2008 წლის აგვისტოში ცხინვალის რეგიონში დაპირისპირება გადაიზარდა რუსეთ _საქართველოს ომში.

რუსეთმა დიდძალი შეიარაღება და სამხედრო ძალა გადმოისროლა საქართველოში, მოახდინა სეპარატისტულ რეგიონების სამხედრო ოკუპაცია. მალე კი აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი“ დამოუკიდებელ სახელმწიფოდ აღიარა.

მსოფლიო საზოგადოებაი ჟაგმო როგორც რუსეთის აგრესია საქართველოს მიმართ, ისე მის აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთის.

“ ცნობა"(რუსეთმა, ეკონომიკური დახმარების სანაცვლოდ, შეძლო ამ“ სახელმწიფოების აღიარებისათვის " მიეღწია. აფხაზეთი ასევე აღიარა ნიკარაგუამ. რომელიც საერთაშორისო სამართლებრივი სისტემიდან ამოვარდნილ სახელმწიფოდ მიიჩნევენ და ვენესუელამ.) "

რუსეთმა ამგვარი გადაწყვეტილებით დაარღვია საქართველოს საერთაშორისო დონეზე აღიარებული ტერიტორიული მთლიანობა., მეამბოხე რეგიონებში კი მთლიანად საკუთარ კონტროლს დაუქვემდებარა.

“ აფხაზეთში ომის მიწურულს, შევარდნაძე ცდილობდა ელცინისაგან მიეღწია საქართველოსა და რუსეთს შორის საზღვრის დაკეტვას. მაგრამ უკვე ერთი კვირის შემდეგ გამოაცხადეს 5000 მოხალისე ჩამოსვლის შესახებ ჩრდილოეთიდან. მოსკოვში, 3 სექტემბერს ხელმოწერილი შეთანხმება ქართველებს, აფხაზებსა და რუსეთს შორის ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ და ამ მოხალისეთა გასვლის შესახებ. შეუსრულებელი დარჩა. სამაგიეროდ 25 ში რუსეთის პარლამენტმა მოითხოვა ქართული ჯარების გაყვანა და იარაღის ემბარგოს შემოღება ამ ქვეყნის მიმართ. "

სტეფან იეროსიმოსი, ამიერკავკასია: რუსეთის დაბრუნება

აგვისტოს ომი