როდესაც ჩემი წასვლის შესახებ გაიგეთ, უკვე ის დრო იყო, შეგუება და დარდი ერთად რომ დაიწყეთ.ერთ-ერთმა თქვენგანმა მითხრა: მიდიხართ და "ანდერძი" მაინც დაგვიტოვეთო.პირდაპირი მნიშვნელობით ეს მკითხველისთვის შეიძლება არ ნიშნავდეს იმას, რაც მაშინ ამაში თქვენ იგულისხმეთ, თუმცა მე ძალიან კარგად მივხვდი რა გინდოდა ჩემთვის ამით გეთქვა!

ჰო და ვეცდები ახლა თქვენი თხოვნა შევასრულო.

მე ვცდილობდი შენი ყოველი დილა ღიმილით დაწყებულიყო და მინდოდა წვრილმანებში გეპოვა ბედნიერება.

შენ ჩემთვის არ იყავი ოცი ბავშვიდან ნებისმიერი, სულ ერთი ან რომელიმე მათგანი.შენ ჩემთვის განსაკუთრებული ხარ და ყოველთვის გახსოვდეს, რომ შენში რაღაც ძალიან ძვირფასი და ღირებულია.მიეცი ადამინებს იმის საშუალება, რომ ეს დაინახონ!

მე ვუარყოფდი ჩარჩოებს, შეზღუდვებს, დასჯას და ყოველივე მსგავს ქმედებას, რადგან მინდოდა ლაღი, ბედნიერი და მხიარული ყოფილიყავი და ეს უმნიშვნელოვანესი პერიოდი, რასაც ბავშვობა ჰქვია კიდევ უფრო ფერადი, მრავალფეროვანი ყოფილიყო შენთვის.

მინდოდა დაგენახა შენივე თვალით და აღმოგეჩინა, რომ სამყარო სავსეა მოულოდნელობებით და ეს კარგია თუ ცუდი უნდა მიიღო, როგორც ახალი გამოწვევა.

როცა ბრაზდებოდი არ გიქმნიდი ილუზიებს და გეუბნებოდი რომ რასაც გასცემ ყოველთვის უკან იმას ვერ მიიღებ, გიხსნიდი, რომ არავის აქვს ვალდებულება შენს მიმართ.ამას უკეთ მიხვდები როდესაც გაიზრდები და "ჰარი ბრაუნის" წერილს წაიკითხავ რომელსაც შვილს წერს.

მე შენ მიგიღე ისეთი, როგორიც ხარ.მე არ მქონდა შენზე გადაჭარბებული მოლოდინები და ყოველ ნაბიჯზე არ მიცრუვდებოდა იმედი, იმის გამო რომ შენ რაღაც ვერ შეძელი, პირიქით.მე ყოველ შენს ნაბიჯს აღვიქვამდი დიდ ტრამპლინად, რომელიც შენ გადალახე.

მე შენ იმაზე მეტს არ გეხმარებოდი, არ გიცავდი, მიმართულებას არ გაძლებდი ვიდრე საჭირო იყო, მინდოდა დამოუკიდებლობა გესწავლა და ხელჩაკიდებული არ მეტარებინე, რადგან ოდესღაც მოგიწევდა გზის მარტო გაგრძელება.ამით მე შანსს წაგართმევდი თვითმყოფადი ყოფილიყავი.ეს ადამიანის ფსიქიკის ძირითადი პრინციპია.თვითმყოფადობა ყალიბდება, როდესაც ხედავ შენი ქმედებები განსაზღვრავენ შედეგებს და არა სხვისი ქმედებები შენი სახელით.შენ თავისუფალი უნდა იყო და ეს დიდი პასუხისმგებლობაა!

ჩემთვის მნიშვნელოვანია იცოდე, რომ შენ ღირებული ხარ იმის გამო, რომ შენი პიროვნებაა ღირებული, ის თუ რას გრძნობ და რას განიცდი და არა ის თუ რა ნიშანი მიიღე და რამდენი მედალი გაქვს.ეს მხოლოდ შენი პიროვნული ღირებულებების შემდეგაა.

ჩემი მიზანი არ იყო ისეთი ყოფილიყავი, როგორიც მიღებულია ან რაიმე სტანდარტში ჩამესვი, მე მთელი ამ დროის განმავლოაბში გეხმარებოდი გამხდარიყავი შენი თავის საუკეთესო ვარიანტი!

მე არ მომითხოვია შენთვის გაგეკეთებინა ის რაც შენს ძალებს აღემატებოდა.ყველა ადამიანი უნიკალური და გენიოსია, მაგრამ თუ მას არასწორ მიმართულებას მისცემ ან მოითხოვ მისგან გააკეთოს ის რაც მის ძალებს აღემატება მას თავი სულელი ეგონება.

მინდა სულ გახსოვდეს, რომ "ამქვეყნად არსებობს ადამიანთა ორი კატეგორია, რომლებსაც არ სჯერათ სასწაულები და რომლებიც ყველაფერში ხედავენ სასწაულს."არჩევანი შენზეა, მე კი გირჩევ არ მოიწყინო უბრალო რაღაცეების გამო, სამყარო სავსეა საოცრებებით!