რამდენიმე დღის წინ

თბი­ლი­სე­ლე­ბის­თვის კარ­გად ნაც­ნო­ბი ქუ­ჩის მუ­სი­კო­სი, სა­მირ სავ­ჩუ­კი გარ­და­იც­ვა­ლა. თბი­ლი­სის მეტ­რო­სად­გუ­რებ­ში და მი­წის­ქვე­შა გა­და­სას­ვლე­ლებ­ში ხში­რად შე­ამ­ჩნევ­დით ახალ­გაზ­რდა, გა­მორ­ჩე­უ­ლი გა­რეგ­ნო­ბის მა­მა­კაცს, სწო­რი შავი თმი­თა და ჭრე­ლი თვა­ლე­ბით, რო­მე­ლიც გი­ტა­რა­ზე უკ­რავ­და და გამ­ვლე­ლე­ბის­თვის მღე­რო­და. ბოლო 15 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სა­მირ სავ­ჩუ­კი ქუ­ჩა­ში დაკ­ვრით ირ­ჩენ­და თავს.

შსს-ს ინ­ფორ­მა­ცი­ით, სა­მირ სავ­ჩუ­კი თბი­ლის­ში ვე­ძი­ნის ქუ­ჩა­ზე მდე­ბა­რე ნა­ქი­რა­ვებ ბი­ნა­ში 27 ნო­ემ­ბერს იპო­ვეს გარ­დაც­ვლი­ლი. საქ­მე აღიძ­რა 115-ე მუხ­ლით. არ­სე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ით, ახალ­გაზ­რდა მა­მა­კა­ცი სახ­ლში ალ­კოჰო­ლუ­რი ზე­მოქ­მე­დე­ბის ქვეშ მი­ვი­და და გარ­დაც­ვლი­ლი დი­ლას, სა­წოლ­ში იპო­ვეს.

სოციალური ქსელის მომხმარებელი „იმედიანი" ფეისბუქის პირად გვერდზე რამდენიმე დღის წინ გარდაცვლილი ქუჩის მუსიკოსის, სამირ (ზაზა) სავჩუკის შესახებ ემოციურ პოსტს აქვეყნებს:

ამ სამიოდე თვის წინ, თემქაზე, მარტოხელა მოხუცთან სოციალურად დაუცველი ოჯახის დეკლარაციას ვავსებდი, როცა კარზე კაკუნის შემდეგ ოთახში ეს ახალგაზრდა კაცი შემოვიდა ზურგზე გიტარით. ცელოფანებით მოხუცს პროდუქტები მოუტანა. პური, მაკარონი, პატარა ბოთლით ზეთი და ორიოდე თავი ხახვი მაგიდაზე ამოაწყო. ბოდიში მოუხადა, რომ ცოტა დააგვიანდა მოტანა. მე ზაზად გამეცნო. ძალიან გაუხარდა, რომ გაიგო, სოცაგენტი ვიყავი. იქნება ეხლა მაინც ცოტა ეშველოს ამ საცოდავს და სამათხოვროდ ქუჩაში არ იწანწალოსო. ზრდილობიანად დამემშვიდობა და წავიდა. მოხუცმა კი მითხრა, რომ არა ზაზა, ალბათ აქამდე მოვკვდებოდიო. მან გასულ ზამთარს, ვაგზლიდან გაყინულ-გათოშილი მომიყვანა სახლში და მას მერე, როგორც ახერხებს, ცოტა საკვები მოაქვს ჩემთანო, თვითონ კი ხშირად მშიერიაო. გიტარაზე უკრავს, ამითი აგროვებს ფულს და ასე მეხმარებაო.
დღეს გავიგე, რომ ზაზა, იგივე სამირ სავჩუკი გარდაცვლილა. არავინ იცის, რითი. ძალიან დამწყდა გული.
არიან ადამიანები, რომლებიც ჩვენ გვერდით ცხოვრობენ, თავად უჭირთ, მაგრამ სხვას, მასზე გაჭირვებულებს ლუკმას უნაწილებენ. ასეთი იყო სამირი-ზაზა. ახლა არავინ იცის, სად და ვინ დაკრძალავს ერთ თბილისელ ბიჭს, რომელსაც ყველა ვხედავდით და არავინ ვიცნობდით. არ ვიცოდით, რაოდენ კეთილი გული ჰქონია. ნათელი დაადგეს მის სულს!