''1387 წელს მოეშურებოდა ბაგრატ V თათართა 12.000-ნი მხედრობით საქართველოსაკენ. არავის შეუნიშნავს, რომ ქართველი მეფის ''გათათრებულ ამალაში'' ერთი ქართველი აღარ ჩანდა - აზნაური რუსი ეგნატაშვილი. იგი მანამ გაუჩინარებულიყო, სანამ ბაგრატი და ''მისი'' თათართა ჯარები ყარაბაღიდან გამოაღწევდნენ. რუსი ეგნატაშვილი უკვე საქართველოს მიწაზე მიაქრლებდა ცხენს. ბაგრატ მეფის წერილი მიჰქონდა ქუთათისს, უფლისწულ გიორგი მეშვიდესთან. მამა სწერდა შვილს:
''მე მოვალ სპითა ლანგ-თემურისათა და თქუენცა შეიყარეთ სპანი საქართველოსანი და მზირად წინა შეგუემთხვიეთ ერთსა სიმაგრესა და ვიწროთა გზათა ზედა, და მეცა მოვალ თქვენ თანა, და უქმათ წინაუკუნა, და მოვსრათ პირითა მახვილისათა, და ვიძიოთ შური პირველი, რომელ ჰყუეს მათ ჩუენ ზედა''.
საასწრაფოდ შეჰყარა იმერთა ჯარი უფლისწულმა გიორგიმ. ფრთამალად გადმოვიდა ქუთათისიდან, ქართლისა და მესხეთის ჯარებიც შეიერთა და მამა-მეფისა და მისი ''მხლებელი'' მტრის შესახვედრად გაქუსლა. ერთ ვიწრო ხეობაში ჩასაფრდნენ ქართველები. ლოდინიც დიდხანს არ დასჭირვებიათ, ბაგრატ მეფე ხევში შემოუძღვა გულდანდობილად მომავალ თათართა მხედრობას. ერთბაშად იგრიალეს ქართველებმა. წინ და უკან ჩაუჭრეს ვიწრო გზა და შიშველი ხმლებით მიესივნენ ყოველის მხრიდან. ''მიეტივნეს ქართველნი, ვითარცა ლომნი და იქმნა ბრძოლა ძლიერი''. თათართაგან მოამბეც აღარ გასულა ცოცხალი.12.000 მონღოლი შეეწირა ქართულ მახვილებს. ასე იძიეს ''შური პირველი და წარვიდა თვისად მეფე ბაგრატ და ძე მისი გიორგი გამარჰუებული''... ეს თემურლენგის პირველი დიდი მარცხი იყო მის დასავლურ ლაშქრობათა ასპარეზზე.''
ლევან სანიკიძე.