შეკითხვა:არსებობს ბავშვთა აღზრდის მეთოდი, ამ მეთოდის მიხედვით ბავშვებს ძილში შთააგონებენ, აქვს თუ არა ამ წესს გამართლება?

ეს იგივეა, რომ ბავშვს შეყოვნებული მოქმედების შხამით წამლავდე.ეს მეთოდი ბავშვში არსებულ ნებას აბსოლიტურად ანადგურებს, ბავშვის აღზრდა ურთულეს საქმეს წარმოადგენს და იგი მრავალმხრივი უნდა იყოს, მაგალითად არასწორია, როდესაც ბავშვს მხოლოდ ფიზიკურ სავარჯიშოებს აძლევენ და სხვას არაფერს.

ბავშვს აიძულებენ ლექსების დაზეპირებას, ყოველგვარი გაგების გარეშე და მშობლებს უხარიათ, როდესაც ის ამას შეძლებს.შემდეგ ბავშვი ასეთ მექანიკურ სწავლას სკოლაში აგრძელებს.მაგრამ სკოლის დამთავრების შემდეგ მასზე ვერ იტყვი, რომ რამე იცის ან გრძნობს რამეს.გონების განვითარებით ის 40წლის მამაკაცს გავს, მაგრამ თავის არსებაში ის ისევ 10 წლის ბიჭუნაა.გონებით მას არ ეშინია არაფრის, მაგრამ იგი მშიშარაა არსებაში, არსში.მისი მორალურობა შეესაბამება დაზეპირებულ ლექსს.ბავშვის შინაგანი ცხოვრება რჩება თავისთვის, ყოველგვარი ცვლილების გარეშე.

ყველა ადამიანი ერთნაირია, მაგრამ ყველა მათგანი ამჩნევს სხვის თვალში ჩავარდნილ ბეწვს მაშინ, როდესაც ბრმები ვართ.თუ ადამიანი გულწრფელია, იგი შედის სხვის მდგომარეობაში და ხედავს, რომ იგი თვითონაც არ არის მასზე უკეთესი, ამიტომ მას უნდა გაუჩნდეს დახმარების სურვილი.მაგრამ დღევანდელ ადამიანს ისიც არ შეუძლია, რომ საკუთარ თავს მაინც შეეწიოს.