ვერ გავამჟღავნებ იმას, რისი თვითმხილველიც გავხდი მოწმეთა დაკითხვისას. იმას კი ვიტყვი, რომ ჩვენ ყველა ვალში ვართ იმ ქართველი თუ არაქართველი სამხედროების და მათი ოჯახების წინაშე, რომლებიც ომში საქართველოს დასაცავად იბრძოდნენ. ქვეყანას, რომელიც პატივს არ სცემს თავის შეიარაღებულ ძალებს მომავალი ვერ ექნება.

თავზარდამცემია გუშინ ნიკა ჯეირანაშვილის მიერ გავრცელებული ინფორმაცია, რომ „მთელი სახელმწიფო მანაქანა იმისკენაა მომართული, რომ ჰააგაში ქართველები დაიჭირონ, იქნება ის მიშა, გრიშა, თუ ნებისმიერი სხვა, სამხედრო თუ სამოქალაქო პირი, ამით კი იმედოვნებენ, რომ ნაციონალურ მოძრაობას საბოლოოდ ამოძირკვავენ...“ წარმოვიდგინე, რომ სამხედროები, რომელთაც დაზარალებულის სტატუსით ვუსმენდი სულ ორიოდე წლის წინ, შეიძლება ხვალ განსასჯელის სკამებზე აღმოჩნდნენ.

კვლავ გავიმეორებ, თუ რამდენად საზიანოა ხელისუფლების წარმომადგენლების ასე გახშირებული საჯარო განცხადებები ომის საქართველოს/მისი ხელისუფლების მიერ დაწყების თაობაზე სხვადასხვა საერთაშორისო სასამართლოებში მიმდინარე დავებისთვის და ზოგადად საქართველოს მომავლისთვის.

ვერასოდეს ვერაფერი გაამართლებს საკუთარი ქვეყნის დადანაშაულებას თავდაცვითი ომის წარმოებისთვის. მტერსაც არ ვუსურვებ, რომ ეს ტვირთი დაუტოვოს შთამომავლობას. სამშობლოს დაცვა ასეთ უთანასწორო ომში ვერასდროს იქნება დანაშაული.